“ชมมันขนาดนั้น ทำไมไม่ไปขอเป็นเด็กมันเลยหละ
เขาพูดแค่ให้ได้ยินแค่สองคน
“ก็ว่าจะลองถามพี่เขาดูอยู่เหมือนกันค่ะ”
เธอเองก็ประชดเขาไม่หยุด
“เกล”
“คะ? คุณก็เหมือนกัน ระวังโดนเด็กใจแตก สูบเงินจนหมดนะคะ ปล่อยจะไปเข้าห้องน้ำ”
พูดพลางดิ้นขลุกขลิกบนตักเขา
“เชี้ยภูมิ น้องปวดฉี่มึงอะไรนักหนาวะ”
ปกป้องที่เดินกลับเข้ามาแล้วตั้งนาน แต่ไม่อยากกวนเพื่อนพูดขึ้น
“รีบกลับมา”
เขาปล่อยให้เธอลุกออกจากตักไป และมองตามจนเธอเดินพ้นประตู
“ดูมึงสนใจน้องนะ”
ไดจิพูดขึ้น
“กูแค่อยากช่วย เห็นว่าแม่ป่วย โคตรเล่นตัว”
เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ช่วยยังไง”
ไดจิถามอย่างสงสัย
“ทำงานแลก”
“งานอะไร”
“เชี้ยไม่เสือกซักเรื่องจะได้ไหมวะ”
ภูภูมิเริ่มหงุดหงิด เมื่อโดนซักไซ้เหมือนนักโทษ
ปั้ง!!!
เสียงประตูห้องน้ำปิดลง เกวลินเอามือปิดหน้า ทำไมต้องมาซวยซ้ำซวยซ้อนเจอเขาที่นี่ด้วย หลังจากที่เจอกับเขา ชีวิตเธอก็ไม่สงบสุขอีกเลย เ
