“เกล น้ากัญญาเป็นไงบ้าง”
ทิชาเลิกงานมาตอนเที่ยงคืนก็รีบถามด้วยความเป็นห่วง
“ทิชา ฉันมีเงินผ่าตัดแม่แล้วนะ ฉันยอมเป็นเด็กเลี้ยงของนายนั่น”
เกลตัดสินใจบอกทิชา แรกเริ่มก็ทิชานั่นแหละที่แนะนำ
“เป็นก็เป็นสิ น้ากัญญาจะได้หาย และกลับมาอยู่กับพวกเรา คุณภูภูมิก็ทั้งหล่อทั้งรวย มีอะไรให้คิดมากกัน ถ้าฉันเป็นแกฉันก็เอา”
น้ำเสียงของทิชาไม่ได้มีความล้อเล่น เพื่อรักษาชีวิตแม่ คนเป็นลูกย่อมควรทำ
“ฉันก็คิดแบบแกนั่นแห่น แม่เสียสละเพื่อฉันมาเยอะแล้ว พ่อทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ ก็มีแต่แม่ที่ปากกัดตีนถีบเลี้ยงเธอมาคนเดียว ส่วนคนเป็นพ่อไม่เคยมาดูดำดูดีเธอเลย
“นอนพักผ่อนเถอะ มีเงินผ่าตัดน้ากัญญาแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว”
สองเพื่อนรักปลอบใจกัน ก่อนจะหลับไปเพราะความเหนื่อยเพลีย
ปั้ง!!
“สวัสดีค่ะ”
รางบางในชุดสบายตาเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ขายาวสวมรองเท้าผ้าใบ แต่งหน้าบางๆรีบยกมือไหว้เขา หลังจากที่ขึ้นมานั
