ปั้ง!!!
เสียงประตูห้งvipเปิดออก ไม่ใช่ด้วยมือผลัก แต่เป็นฝีเท้าของภูภูมิ ที่ถีบเข้ามาอย่างแรง จนคนด้านในต้องหันไปดูอย่างพร้อมเพรียงกัน
“เชี้ยมึงเป็นใครวะ”
เขาไม่สนใจเสียงถาม แต่สนใจคนที่นั่งบนตักผู้ชาย แล้วกำลังโดนกอดอยู่”
พรึบ!!!
“เฮ้ย!!เชี้ยอะไรวะ”
คนเมาโวยวายใหญ่โต เมื่อร่างเล็กถูกกระชากออกจากตักไปอย่างแรง จนตัวเธอปลิวไปตามแรงกระชาก
“คนนี้เด็กกู มึงมีปัญหาอะไร”
พูดพร้อมเอาเกวลินมาไว้ด้านหลัง
“มึงอยากลองดีใช่ไหม มึงรู้จักเสี่ยตูนเจ้าของรีสอร์ทชื่อดังอะป่าว”
คนเมานามว่าเสี่ยตูนเดินมาพร้อมยกกำปั้นเตรียมซัดหน้าภูภูมิ
ปั้ง!!!
แต่ช้ากว่าคนหนุ่มกว่า ภูภูมิถีบสวนจนเสี่ยตูนหงายท้องเซถลากลับไปนั่งที่โซฟา
“เสี่ยตูนกูไม่รู้จัก กูรู้จักแต่ส้นตีน ค่าเสียหายเท่าไหร่เดี๋ยวกูจ่ายเอง”
ถีบเสี่ยตูนล้มไปแล้ว เขาก็รีบดึงแขนเล็กของเกวลินให้ตามออกมา แต่ก็ยังไม่ลืมรับผิดชอบค่าเสียหาย
“โอ้ย!!!เบาๆ
