กว่าเขาจะมาถึงตามที่Gpsบอกก็มืดค่ำมากแล้ว และด้วยความไม่ชำนาญเส้นทางเขาจึงขับเร็วไม่ได้ พอมาถึงไฟบ้านหลังที่Gpsปักหมุดก็ปิดไฟมืดหมดแล้ว เขาจึงจอดนอนรอที่ข้างรั้วหน้าบ้าน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ จนต้องสตาร์ทรถเปิดแอร์นอน
“รถใครมาจอดที่หน้าบ้านครับ”
ปรมินทร์ขับรถมาส่งเกวถึงหน้าบ้าน ก็สังเกตเห็นรถสปอร์ตคันหรูจอดที่ข้างรั้ว ก่อนที่จะหันมามองเธอที่เหมือนจะรู้อยู่แล้วว่ารถใคร
“ขอบคุณนะคะสำหรับวันนี้ หนูสนุกมาก”
เธอไม่ตอบคำถามเขา แต่ถือถุงขนมที่ซื้อมาฝากน้อง และเปิดประตูลงรถไป แต่ปรมินทร์ก็เปิดประตูตามลงมาเหมือนกัน
“น้องเกลครับ เดี๋ยวผมเดินไปส่งในบ้านดีกว่า”
เขาเดินตามเธอมาติดๆ
“เกล”
เสียงเรียกเธอจากทางด้านหลัง เธอรู้ว่าเป็นเขาก่อนที่จะหันกลับมามอง ภูภูมิสาวเท้ายาวมาไม่นานก็ถึงตัวเธอ
“ไปไหนมาดึกๆดื่นๆ แล้วนี่ใคร”
เขาถามเธอ แต่มองร่างสูงตรงหน้าไม่วางตา
“สวัสดีครับ ผมชื่อปรมินทร์ เป็นนาย
