ตะวันวาดแปลกใจเมื่อมาถึงห้องพักของริคาร์โด้แล้วพบว่าเจ้าตัว ไม่อยู่
“เป็นไปได้อย่างไรกันนะ”
หญิงสาวพึมพำกับตนเองเบาๆ ลองกดกริ่งอีกครั้งและผลตอบรับมันก็ไม่ต่างจากเมื่อสักสิบนาทีที่ผ่านมานับตั้งแต่หล่อนมาถึงที่นี่
ตะวันวาดพ่นลมหายใจพรูทางปาก ตัดสินใจเลิกเรียกหาริคาร์โด้แล้วจัดการรวบรวมเงินน้อยนิดที่หล่อนมีสอดไปตามร่องประตูเบื้องล่างให้ ไม่รู้ว่าเงินแค่นี้ริคาร์โด้จะโกรธหรือเปล่า อย่างน้อยหล่อนก็คิดว่าเขาคงไม่กล้าไปตามอาละวาดตบตีหล่อนถึงคฤหาสน์เพียร์สันหรอก ตะวันวาดนึกกลุ้มนัก ทุกวันนี้หล่อนไม่มีเงินเลย ที่ให้ริคาร์โด้ก็เป็นเงินส่วนตัว เงินเก็บน้อยนิดที่ชักจะร่อยหรอลงทุกวันเพราะหล่อนไม่ได้ทำงาน ส่วนเวลาออกไปไหนมาไหนข้างนอกหล่อนจะมีคนของเดเมียนตามประกบ แน่นอนว่าทุกสิ่งที่หล่อนเผลอมอง แม้ไม่ต้องการแต่ลูกน้องของเดเมียนก็ทำงานไม่เคยขาดตกบกพร่อง จัดการกว้านซื้อมันด้วยเงินของเจ้านายแล้วประเคนใ
