บทที่ 7
“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า นี่มันบ้านพักส่วนตัวของพี่ ไม่อนุญาตให้คนแปลกหน้าเข้ามายุ่งย่ามแถวนี้”
“แต่เมื่อกี๊กี้เห็นมีผู้ชายหน้าดุ ๆ เดินอยู่ข้างนอกรั้วนั่นนะคะ”
ลัคณารีบบอก จอมทัพชะเง้อมองแล้วยิ้ม
“นายโบ้...นั่นน่ะคนดูแลที่นี่ พ่อกับแม่พี่ซื้อบ้านหลังนี้ไว้และจ้างคนให้มาคอยดูแลเพราะกลัวบ้านจะโทรมก็เท่านั้น”
“พี่มีอะไรจะพูดก็รีบพูดซีคะ ไหนว่ามีธุระจะคุยกับกี้ยังไงล่ะ เดี๋ยวค่ำแล้วต้องขับรถกลับกรุงเทพฯ กี้จะอยู่จนดึกไม่ได้หรอกนะคะ”
“เข้าไปคุยกันข้างใน”
“ข้างนอกก็ได้นี่คะ”
“พี่อยากคุยกับกี้แบบส่วนตัวนี่นา”
“พี่แจ็ค”
ร้องได้แต่นั้นก็ถูกดึงเข้าไปในบ้านพักตากอากาศสไตล์สมัยใหม่แสนสบายที่ภายในกว้างขวางและตกแต่งอย่างเรียบง่ายโดยที่จอมทัพไม่ยอมปล่อยร่างของหญิงสาวให้พ้นจากอ้อมกอด ลัคณาจำต้องเดินตามไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใจหนึ่งก็นึกกังวลแต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดเวลาท
