บทที่ 9
น้ำเสียงเหมือนตกใจปลุกหญิงสาวให้ตื่นขึ้นมารับความจริงอีกครั้ง
“พี่แจ็ค!”
“ใช่...พี่เอง...นี่เธอจะทำอะไรลัคกี้”
จอมทัพละล่ำละลักถาม หลังพูดคุยกับลลนาและปรับความเข้าใจทุกอย่างจนหล่อนเข้าใจดีแล้วเขาก็รีบตามลัคณาและเห็ฯว่าหล่อนกำลังเดินลุยน้ำลงทะเล ชายหนุ่มตกใจแทบบ้า ใบหน้าคร้ามคมเต้นตื่นเหมือนกำลังเผชิญกับเหตุการณ์น่าระทึก ร่างสูงคว้าไหล่ทั้งสองของหญิงสาวไว้
“ลัคกี้...นี่เธอคิดอะไร เธอคิดจะทำอะไร”
“ปล่อย!”
ลัคณาผลักร่างสูงออกห่างเมื่อเรียกสติตัวเองคืนมาได้ ตอนแรกมันคือความตกใจที่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาอีกแต่เมื่อเห็นหน้าจอมทัพชัด ๆ กลับทำให้เกิดทิฐิขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“พี่แจ็คมาที่นี่ได้ยังไง ไหนแทนรับปากแล้วไงว่าจะไม่บอกใครว่ากี้อยู่ที่นี่”
“ลัคกี้...ใจเย็นนะ เรามาพูดกันดีๆ อย่าพึ่งคิดทำอะไรบ้าๆ”
“บ้าอย่างนั้นเหรอ?...พี่คิดว่ากี้จะทำอะไร”
“ก็เมื่อกี๊พี่เห็นกี้เด
