บทที่ 4
ลัคณานั่งก้มหน้าประสานมือบนตักเบื้องหน้าโต๊ะไม้สักขนาดใหญ่ภายในห้องทำงานโอ่โถงท่ามกลางความเงียบทว่าบรรยากาศน่าอึดอัดเป็นที่สุด
รติกร อธิการบดีมหาวิทยาลัยชื่อดังวัยห้าสิบต้น ๆ มองลอดแว่นไปยังนักศึกษาปีหนึ่งซึ่งตกเป็นข่าวฉาวโฉ่อยู่ในโลกออนไลน์หลังคลิปเจ้าปัญหาถูกแชร์ว่อนออกไปยังความกังขาและวิตกกังวลใจแก่คณาจารย์ถึงชื่อเสียงของสถาบันเพราะมันเป็นการประจาณนักศึกษาไม่เฉพาะแค่คลิปวีดีโอแต่ยังมีคำอธิอบายชัดเจนว่าคนในคลิปนั้นคือใคร
เสียงถอนหายใจหลายครั้งของอธิการบดีดังขึ้นและแต่ละหนก็ทำให้ลัคณาสะดุ้งตามไปด้วย หญิงสาวเหลือบมองท่าทีของผู้เป็นใหญ่ของมหาวิทยาลัยพลางเหลือบแลที่เก้าอี้ตัวข้างๆ ซึ่งว่างเปล่าปราศจากเงาของใครคนหนึ่งซึ่งหล่อนทำใจไว้ด้วยความเจ็บปวดว่า
เขาคงไม่มาเพราะคงกลัวเสียชื่อเสียง
“เป็นไงบ้างคะ ลัคณา?”
เสียงที่ดังขึ้นทำให้นักศึกษาสาวสะดุ้ง คราวนี้หล่อนเงยหน
