“คราม คราม ครามตื่นสิ คราม !!” ระรินทั้งเรียก ทั้งสะกิด แต่ครามก็ไม่ตื่นจากการหลับใหล จนต้องใช้กำลังเข้าช่วย
“ทะ...ท้อง ระริน” ร่างสูงที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกเหมือนถูกทุบ และหากเขายังไม่ลืมตา คงได้ถูกกำปั้นของระรินทุบอีกเป็นแน่
“ก็ระรินน่ะสิ ฝันกลางวันอยู่หรือไง”
“ฝันเหรอ ครามฝัน ? ระรินไม่ได้ท้องเหรอ”
“ฝันจริง ๆ ด้วย”
“แต่มันเหมือนจริงมากเลยนะ” จากเสียงที่เปล่งออกมา และสีหน้าของครามยามหลับ บ่งบอกว่าเขากำลังตื่นเต้นดีใจ จนทำให้แยกไม่ออกระหว่างความฝันกับความจริง
“ครามจะเป็นตุเป็นตะกับความฝันไม่ได้ ฟังคลื่นมากแน่ ๆ ถึงได้เก็บเอาไปฝัน” ตั้งแต่กลับจากปราณบุรีเมื่อครั้งนั้น คลื่นยังคงพูดถึงความฝันของตน และทุกคนก็จะคาดหวังให้ระรินตั้งครรภ์ แต่เธอก็ยังไม่มีอาการใด ๆ ที่บ่งบอกว่าตั้งครรภ์ และหากครั้งนั้นไม่ประสบผลสำเร็จ ก็ไม่มีทางเลยที่ทุกคนจะสมหวัง เพราะคลื่นยังนอนด
