บทที่ 35 ระแคะระคาย

1253 คำ

แลกกับการให้วิศรุตไม่มีที่ยืนในมหาวิทยาลัย เอเดรียนทุ่มเงินบริจาคให้กับทางมหาวิทยาลัยก้อนใหญ่ เพราะนอกจากเจ้าขาก็น่าจะมีนักศึกษาหญิงอีกหลายคนที่ตกเป็นเหยื่อ และได้มีการติดแบล็คลิตส์ไม่ให้วิศรุตไปสมัครเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยไหนได้อีก "แต่งตัวซะหล่อเลยจะออกไปไหนฮึ" วาดจันทร์ทัก ช่วงนี้ออสตินอยู่ติดบ้านทุกวันจนเธองงว่าลูกไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า "ไปรับข้าวที่สนามบินครับ" "หนูข้าวกลับมาจากเกาหลีแล้วเหรอ" "ครับ เพิ่งโทรมาบอกผมเมื่อคืนว่าจะกลับมาวันนี้" "ถ้างั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวรถติดแล้วหนูข้าวจะคอยนาน ว่าแต่พี่สาวเราทำไมยังไม่ตื่นอีก เห็นทีมัมต้องขึ้นไปปลุกซะหน่อยแล้ว" "ให้เขานอนต่ออีกสักพักเถอะครับ" ออสตินคว้าแขนเรียวของวาดจันทร์ไว้ไม่ให้ขึ้นไปปลุกร่างบาง "ไม่ได้หรอก เผื่อเป็นอะไรขึ้นมาจะได้ส่งโรงพยาบาลทัน" ช่วงนี้เจ้าขาตื่นสายผิดปกติมาหลายวันแล้ว "แค่นอนดึก ไม่ถึงกับต้องหามส่งโ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม