โรงแรมที่เจ้าขาต้องไปฝึกงานเป็นโรงแรมหรูหกดาวตั้งอยู่บนพื้นที่สำเลทองของกรุงเทพ ราคาห้องแต่ละคืนเหยียบหมื่น แขกที่มาเข้าพักส่วนใหญ่จึงมักจะเป็นธุรกิจหรือไม่ก็คนที่มีชื่อเสียง
"นามสกุลคุ้นๆ นะ"
เจ้าขาได้แต่ยิ้มแห้ง ภาวนาให้ผู้จัดการสาวอย่าจำได้เลย
ยุพินไล่สายตาอ่านประวัติของเด็กฝึกงานอย่างละเอียด ตอนแรกก็คิดว่าหญิงสาวคงเป็นเด็กเส้น เพราะโรงแรมไม่ได้เปิดรับเด็กฝึกงานมาหลายปีแล้ว เนื่องจากมาตรฐานโรงแรมค่อนข้างสูง จึงมีนโยบายรับเฉพาะแต่พนักงานที่มีประสบการณ์มาแล้วเท่านั้น แต่ดูจากเกรดเฉลี่ย 4.00 ทุกเทอมและชื่อมหาวิทยาลัยแล้วก็พอเข้าใจได้ว่าทำไมฝ่ายบุคคลจึงรับหญิงสาวเข้าฝึกงาน
"ฝึกงานที่นี่หนักนะ อ้อนแอ้นแบบเธอจะทำไหวเหรอ"
"ไหวค่ะ" เจ้าขาตอบอย่างมั่นใจ หนักแค่ไหนเธอก็พร้อมสู้
"ดี ถ้างั้นก็ไปเปลี่ยนยูนิฟอร์มเดี๋ยวจะให้คนสอนงานให้"
ยูนิฟอร์มของโรงแรมเป็นชุดไทยประยุกต์ มองดูแล้วก็ไม่ต่างจาก
