กว่าจะมาถึงจุดหมาย เล่นเอาตูดแทบเปื่อยที่แย่ไปกว่านั้นคือเธอเมารถอ้วกรดออสตินไปสามสี่รอบ ก่อนจะนีน่าจะเอายาแก้เมารถมาให้ จากนั้นเธอก็หลับๆ ตื่นๆ มาตลอดทางเพราะมีการแวะจุดพักรถด้วย
พอมาถึงหมู่บ้านบนดอยก็เป็นเช้าของอีกวัน โชคดีที่ชาวบ้านทำอาหารมาต้อนรับ กินเสร็จพวกเราก็แยกย้ายเข้าที่พัก ซึ่งก็ไม่ใช่ที่ไหน ห้องเรียนในโรงเรียนนั่นแหละ แบ่งเป็นชายกับหญิง
และสิ่งแรกที่เจ้าขาทำเมื่อมาถึงก็คือการโทรรายคุณแด๊ดคุณมัม ทว่าก็ต้องเจอกับความผิดหวังเพราะหมู่บ้านอยู่ห่างไกลมากสัญญาณโทรศัพท์จึงไม่ค่อยมี ดังนั้นสัญญาณอินเทอร์เน็ตไม่ต้องพูดถึง สองวันแรกเจ้าขายอมรับว่ายังปรับตัวไม่ค่อยได้ ครั้นเข้าวันที่สามเธอก็เริ่มชิน
กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ฝ่ายสวัสดิการจึงสำคัญมาก เจ้าขาเป็นคนเดียวที่มาจากคณะคหกรรมจึงถูกจับให้มาอยู่ในฝ่ายนี้พร้อมกับฟักแฟงแล้วก็คนอื่นๆ อีกสามสี่คน ถึงอย่างนั้นการทำอาหารในปริมาณที่ต้องให้
