อาการของออสตินค่อนข้างสาหัส จึงใช้เวลาผ่าตัดหลายชั่วโมงกว่าจะเสร็จ
"ลูกชายดิฉันจะฟื้นเมื่อไหร่คะคุณหมอ"
"อันนี้หมอยังตอบไม่ได้ครับ สมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนค่อนข้างรุนแรง ตอนนี้ทำได้รอแค่ปาฏิหารย์อย่างเดียวครับ"
หลังจากนั้นออสตินก็ถูกย้ายไปห้องปลอดเชื้อ ในช่วงแรกคุณหมอยังไม่อนุญาติเข้าไปเข้าไปเยี่ยม เจ้าขาจึงต้องมองดูออสตินที่นอนไม่ได้สติ มีสายระโยงระยางเต็มตัวผ่านกระจก ปลายนิ้วน้อยลูบบนกระจกราวกับกำลังสัมผัสร่างกายแกร่งอยู่
"ฮึก รีบๆ ฟื้นขึ้นมานะ พี่สัญญาว่าจะไม่โกรธเรื่องที่ตินโกหก"
หนึ่งเดือนผ่านไป...
"ทำไมยังไม่ตื่นขึ้นมาอีก จะให้พี่รอไปถึงไหน" เจ้าขาบ่นให้ร่างแกร่งที่ยังนอนไม่ไหวติง ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว ออสตินยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นเลย ถึงปากจะบ่นแต่ก็เช็ดตัวให้เขาอย่างเบามือไปด้วย ไม่เว้นแม้แต่ตินน้อยที่ชอบผงกหัวใส่เธอบ่อยๆ แต่ตอนนี้กลับอ่อนยวบไม่มีทีท่าว่าจะสู้มือเธ
