บทที่ 6 พ่ายแพ้
1308 คำ
@มหาวิทยาลัย
"ทำไมใต้ตาแกดำอย่างกับหมีแพนด้าขึ้นทุกวันเลยเนี่ย"
"ก็..."
"ก็อะไร"
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้ฉันติดซีรี่ส์น่ะเลยนอนดึกไปหน่อย" จะให้บอกเพื่อนว่าน้องพาหญิงขึ้นคอนโดไม่ซ้ำหน้าจนเธอไม่ได้หลับไม่ได้นอนก็กระไรอยู่
"ยื่นหน้ามานี่ เดี๋ยวฉันเอาคอนซิลเลอร์กลบใต้ตาให้" เจ้าขายื่นหน้าให้ควีนตบคอนซิลเลอร์อย่างไม่อิดออด เห็นทีต่อไปนี้เธอคงต้องแต่งหน้ามาเรียนแล้วล่ะถ้าออสตินยังไม่หยุดพาผู้หญิงขี้นห้อง
"พี่เจ้าขา" ขณะกำลังให้ควีนตบคอนซีลเลอร์อยู่นั้น ฟักแฟงก็วิ่งมาแต่ไกล
"น้องแฟงมีอะไรรึเปล่า ทำไมมาถึงที่นี่ได้" ตึกวิศวะและตึกคหกรรมอยู่กันคนละฟาก
"แฮ่กๆๆ โอ้ย เหนื่อย ขอแฟงหายใจก่อนนะคะ" ต้องให้อยู่หลายนาทีกว่าที่ลมหายใจของฟักแฟงจะกลับมาปกติ
"มีอะไรรึเปล่า วิ่งมาตั้งไกล"
"แฟงมีเรื่องจะบอกพี่เจ้าขาค่ะ"
"เรื่องอะไรเหรอ"
"คืนนี้ตินกับคนอื่นๆ จะไปที่สนามแข่งรถเถื่อน"
"สนามแข่งรถเถื่อน ไปทำไม ไปดูเหรอ" เรียนที่นี่มาสี่ปีเจ้าขาก็พอจะได้ยินเรื่องสนามแข่งรถเถื่อนมาบ้าง แต่เธอไม่เคยไปและไม่คิดจะไปด้วยเพราะได้ยินแค่ชื่อก็รู้สึกถึงความอันตรายแล้ว
"ถ้าแค่ไปดู แฟงจะไม่วิ่งมาถึงนี่เลยค่ะ แต่นี่ตินมันจะไปลงแข่งด้วย แฟงพยายามห้ามแล้วแต่ตินไม่ฟังเลย"
"แล้วพวกธีโอว่ายังไงบ้าง ไม่ห้ามตินเลยเหรอ"
"พวกมันก็จะลงแข่งด้วยเพราะโดนท้าทั้งกลุ่ม"
"ใครท้า"
"พวกเด็กสถาปัตค่ะ ที่มีเรื่องในผับกันคราวก่อน" คงจะเป็นวันนั้นที่ออสตินโทรเรียกให้เธอไปประกันตัว
"โอ้ย! เวรกรรม เลือดร้อนกันจริงๆ ไอ้พวกเด็กวิศวะเนี่ย" ควีนบ่น
"แล้วน้องแฟงรู้มั้ยว่าตอนนี้ตินอยู่ที่ไหน"
"น่าจะอยู่ที่อู่ซ่อมรถแถวหลังมอมั้งคะ ได้ยินว่าพวกมันจะไปเช็กสภาพรถกัน"
"แฟงพาพี่ไปหน่อยได้มั้ย"
"ได้ค่ะ"
"แกจะไปได้ไงเจ้าขา ตอนบ่ายแกมีพรีเซนต์งานนะ อย่าลืมสิ" ถ้าขาดพรีเซน์คะแนนของเจ้าขาก็จะหายไปยี่สิบคะแนนฟรีๆ แล้วอาจารย์ประจำวิชานี้ก็ตัดเกรดโหดมาก อาจจะทำให้เจ้าขาพลาดที่ได้เกียรตินิยมเหรียญทองที่หวังไว้ ควีนรู้ว่าเจ้าขาหวังกับมันมากเพราะอยากทำให้เอเดรียนและวาดจันทร์ภูมิใจ
"ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตน้องชายฉันแล้วควีน"
แต่พอไปถึงอู่ก็ไม่เห็นจะมีใครสักคน ฟักแฟงถึงได้รู้ตัวว่าโดนพวกนั้นสับขาหลอก ก็ว่าอยู่พวกมันแต่ละขับรถซุปเปอร์คาร์กันทั้งนั้นจะมาเช็กสภาพที่อู่ซ่อมรถเล็กๆ ได้ยังไง
"ขอโทษนะคะที่พาพี่เจ้าขามาเสียเที่ยว ไอ้พวกนั้นมันหลอกแฟง"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก ว่าแต่น้องแฟงรู้มั้ยว่าสนามแข่งรถอยู่ที่ไหน"
ฟักแฟงส่ายหน้า "พวกมันไม่ยอมบอก"
"..." เจ้าขาเงียบไป
"แล้วพี่เจ้าขาจะทำยังไงต่อคะ"
"พี่คงปล่อยให้ตินลงแข่งไม่ได้" แต่จะห้ามด้วยวิธีไหนเจ้าขาก็ยังคิดไม่ออกจะบอกคุณแด๊ดเธอก็ไม่กล้า เธอไม่อยากให้น้องกับพ่อต้องมีปัญหากัน
เวลาต่อมา...
เจ้าขากลับมารอออสตินที่คอนโดเพราะคิดว่าเขาน่าจะเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไปสนามแข่ง ในหัวเล็กๆ ของเธอเตรียมเหตุผลมากมายที่จะเกลี้ยกล่อมให้เจ้าตัวเลิกล้มความตั้งใจที่จะลงแข่ง
เจ้าขาสอบถามจากเพื่อนผู้ชายในคณะที่เคยไปมาแล้วได้ความว่าสนามที่นั่นเถื่อนพอสมควรเพราะลักลอบเปิดแบบผิดกฎหมาย ของเดิมพันส่วนใหญ่ก็คือเงิน รถ ผู้หญิง บางทีก็ชีวิตที่ไม่สามารถเอากลับคืนมาได้
จนสองทุ่มกว่าออสตินก็ยังไม่กลับมา ฟักแฟงบอกเธอว่ารอบการแข่งขันของออสตินและเพื่อนคนอื่นจะเริ่มต้นหลังจากสามทุ่มเป็นต้นไป
เจ้าขารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เข้ากับการไปสนามแข่งเพราะไม่อย่างนั้นก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างใน
กว่าจะมาถึงสนามดังกล่าวก็สามทุ่มพอดี เจ้าขาปากอ้าตาค้างกับความยิ่งใหญ่อลังการ ถ้าไม่รู้ว่าที่นี่คือสนามเถื่อนมาก่อนเธอคงนึกว่าเป็นสนามของนักแข่งรถมืออาชีพ แสงสปอร์ตไลท์สว่างจ้าสาดลงมาที่สนาม เสียงเพลงดังจังหวะหนักๆ ดังกระหึ่มผสานเสียงเชียร์จากผู้คนบนอัฒจรรย์นับพันคน
ควันรถจากการแข่งรอบก่อนลอยฟุ้งในอากาศ ท่ามกลางความวุ่นวาย เจ้าขาพยายามสอดสายตาหาคนเป็นน้องชาย จนเห็นว่ากำลังเตรียมตัวอยู่ข้างสนาม ทั้งธีโอ ฮันเตอร์ เจโรมก็อยู่ด้วย ยกเว้นฟักแฟงคนเดียวที่ไม่ได้มา
เจ้าขารีบวิ่งเข้าไปหาออสติน ธีโอที่เห็นเจ้าขาเป็นคนแรกเบิกตากว้างก่อนจะจะสะกิดเรียกออสตินที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ให้หันมามอง
แวบแรกที่เห็นเจ้าขาออสตินชะงักไปเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี่
"มาทำไม"
"ตินลืมไปแล้วเหรอว่าตอนนี้ตินอยู่ในความดูแลของพี่"
"ไสหัวกลับไปซะ"
"ถ้าตินไม่กลับพี่ก็ไม่กลับ"
"จะทำตัวให้กูเกลียดไปถึงไหน"
"ยังไงตินก็ไม่มีวันเลิกเกลียดพี่อยู่แล้ว จะเกลียดมากกว่าเดิมพี่ก็ไม่เป็นไร"
"อยากเจ็บตัวมากใช่มั้ย" ออสตินกัดฟันกรอด
"ไอ้เชี่ยตินใจเย็นๆ ก่อน อีกห้านาทีต้องแข่งแล้ว มึงไปเตรียมตัวไป" เจโรมรั้งเพื่อนไว้ เหมือนเจ้าขาจะทำให้มันเสียสมาธิไปแล้ว
"พี่บอกแล้วไงว่าถ้าตินไม่กลับพี่ก็ไม่กลับ" บทเจ้าขาจะดื้อก็ดื้อได้มากกว่าที่คิด
"พี่เจ้าขาใจเย็นก่อนนะครับ พวกเราแค่สนุกๆ ทั้งรถทั้งคนมีอุปกรณ์เซฟอย่างดี" ฮันเตอร์ต้องเข้ามากล่อมเจ้าขาอีกคน
"แล้วถ้าตินเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาพี่ถามหน่อยใครจะเป็นคนรับผิดชอบ"
"..."
"ไมมีใช่มั้ยล่ะ"
"หุบปากเดี๋ยวนี้นะเจ้าขา อย่าให้กูต้องหมดความอดทน"
เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น สุดท้ายเธอก็ห้ามออสตินไม่ได้ เพราะเธอไม่ใช่พี่สาวจริงๆ เขาเลยไม่แคร์ มือเล็กจิกกระโปรงแน่น ขณะมองร่างสูงของน้องชายเข้าไปนั่งในรถ
บรื้นนนน~ เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มระหว่างรอให้พริตตี้สาวในชุดวาบหวิวทิ้งธงลายหมากรุกลงบนพื้นส่งสัญญาณออกตัวได้
จังหวะที่รถทั้งสองออกตัวทะยานไปบนถนน เจ้าขาใจหายวาบเพราะมันเร็วมาก รถสองคันแทบจะเบียดกันไปตลอดทาง เจโรมอธิบายกติกาการแข่งขันให้เธอฟังว่าต้องวนรอบสนามให้ครบห้ารอบ ครบห้ารอบแล้วใครถึงเส้นชัยก่อนก็จะเป็นผู้ชนะ
เสียงเชียร์ทั้งสองฝั่งดังพอๆ กันจนเจ้าขาหูอื้อ รอบสุดท้ายรถทั้งสองไล่บี้อย่างไม่มีใครยอมใคร
โครม!
"ไอ้สัส! แบบนี้มันเล่นสกปรกกันนี่หว่า" ฮันเตอร์สบถเมื่อรถของออสตินถูกชนท้ายอยู่หลายครั้ง
"ตินจะแพ้เหรอ"
"ก็ถ้ามันเล่นสกปรกไม่หยุด"
เอี๊ยดดดด!
หลังจากนั้นเสียงเฮก็ดังขึ้น แต่น่าเสียดายที่ชัยชนะไม่ใช่ของออสติน
- ผู้เขียน
