หลังจากบอกเพื่อนว่าตัวเองรู้จักกับประธานและรองประธานของบริษัทพาลินก็สบายใจขึ้น เพื่อนยังปฏิบัติกับเขาเหมือนเดิม จะมีก็แต่ธีรเมธที่คุยกับน้อยลงกว่าเดิม
“พาลินกลางวันนี้ไปกินข้าวร้านไหนดี” มีนาถามเพื่อนรัก
“เบื่อข้าวแล้วไปกินอย่างอื่นกันไหม” อีกคนตอบกลับ
“อะไรล่ะ ลองเสนอมาสิ”
“สั่งมากินดีไหม เราอยากกินอาหารญี่ปุ่นที่ขายเป็นเซ็ต เบ็นซ์กับเมธเอาด้วยไหม”
“ได้สิ สั่งเผื่อเราสองคนเลยนะ”
พอได้คำตอบจากเพื่อนพาลินก็กดสั่งและไม่ลืมจะสั่งไปให้ดลธรรมอีกกล่อง วันนี้เขามาทำงานที่นี่ด้วยเพราะเดือนหน้าแพรรดากับสามีจะไปเที่ยวจึงอยากฝากให้น้องชายช่วยดูแลบริษัทระหว่างที่ทั้งสองคนไม่อยู่
พออาหารมาส่งพาลินก็รีบเอาไปให้เขาที่ห้องทำงานซึ่งอยู่ติดกับห้องทำงานของแพรรดา
ก่อนหน้านี้เขาส่งข้อความมาบอกดลธรรมก่อนแล้ว พอมาถึงเลขาของแพรรดาที่นั่งอยู่หน้าห้องก็บอกให้เขาเข้าไปได้เลย
“น่ากินไหมครับ”
“หมายถึงอาหารหร
