แม่บ้านที่รดิศจ้างมาดูแลเรื่องอาหารการกินทุกมื้อตั้งแต่โมฬีย้ายมาอยู่ที่เพนต์เอาส์ มองสองสามีภรรยาที่ต่างคนต่างนั่งเหมือนไม่รู้จักกัน
ไม่สิ! อันที่จริงแล้วเป็นฝ่ายหญิงต่างหากที่มีท่าทีมึนตึงต่อสามี นั่งทานอาหารเช้าอย่างทองไม่รู้ร้อน ผิดกับรดิศที่คอยเหล่มองภรรยาบ่อยๆ อ้าปากเหมือนจะหาเรื่องชวนคุยอยู่หลายครั้ง แต่สาวเจ้าก็ทำเป็นมองไม่เห็นเสียทุกครั้งไป จนเจ้านายของหล่อนหน้าหดหน้าหงอย นั่งเกร็งจนหล่อนที่ยืนมองอยู่ห่างๆ พลอยจะเป็นตะคริวตามไปด้วย
“เมื่อวานพี่ผ่านร้านเค้กที่โมชอบ เลยแวะซื้อบลูเบอร์รีชีสพายกับบานอฟฟีคาราเมลมาฝากโดยเฉพาะเลย ลองชิมสิครับ”
รดิศเพียรปั้นยิ้มหวานที่เธอชอบ คะยั้นคะยอเลื่อนจานขนมวางลงตรงหน้า เค้กพวกนี้เขาสั่งให้เลขาซื้อแล้วนำมาส่งถึงโรงพยาบาล เพราะต้องอยู่เป็นเพื่อนเอื้อมดาวที่เอาแต่งอแงจนมืดค่ำ กว่าจะกลับถึงบ้านภรรยาก็เข้านอนแล้ว เขาไม่อยากปลุก เช้านี้จึงรีบตื่นขึ้นส
