Ep.2
1316 คำ
Ep.2
Baibau talk.
"แก ฮรืออ ทำไมดวงความรักของฉันมันถึงได้อาภัพแบบนี้" น้ำขิงโอดครวญขึ้นมาทันทีที่เดินออกมาจากห้องที่มันเข้าไปดูดวงกับแม่หมอ
"ทำไมแก"
"ฮรืออ~ เศร้าว่ะ ไว้ค่อยเล่าละกัน ถึงคิวแกแล้วเข้าไปๆ เดี๋ยวแม่หมอจะรอนาน" พูดจบยัยน้ำขิงเพื่อนรักของฉันก็ดึงตัวฉันให้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับดันให้เดินเข้าในห้องที่เป็นสำนักของแม่หมอ
"ฉันไม่ดูแล้วได้มั้ยแก" คือไม่รู้สิ...การดูดวงกับฉันมันเป็นอะไรที่ดูไร้สาระมากๆ ก็เลยไม่ค่อยอยากดูเท่าไหร่
"ไม่ได้ ฉันจ่ายตังค์ไปแล้ว เสียดาย"
"แต่มัน1แถม1ไม่ใช่เหรอ ?" ถ้าอีกคนไม่ดูก็ไม่ได้ขาดทุนอะไรสักหน่อย มีค่าเท่าเดิม เพราะยังไงยัยนั่นมาดูคนเดียวก็ได้จ่ายในราคานี้อยู่ดี
"นั่นแหละ รีบๆ เข้าไปเลย มีโปรฯ ก็ต้องใช้ให้คุ้มสิ"
"ก็ได้ๆ" ฉันล่ะเอือมกับความขี้งกของยัยลูกคุณหนูน้ำขิงจริงๆเลย บ้านก็รวยแต่โคตรขี้งก แต่ก็เอาเถอะ เป็นฉันฉันก็งกเหมือนมันนั่นแหละ เผลอๆ อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ
"แล้วออกมาเล่าให้ฟังด้วยนะ"
พอมันพูดจบมันก็ดันฉันให้เดินเข้ามาในห้องแม่หมอ พร้อมกับรีบปิดประตูห้องให้ด้วยเลยทันที
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้หมอดูทันทีที่เดินเข้ามา บรรยากาศในห้องนี่ก็เหมือนๆ กับสำนักหมอดูทั่วๆ ไปที่เห็นตามละครทีวีนั่นแหละ ถ้าคนไหนนับถือหรือเชื่อเรื่องพวกนี้มากๆ ก็คงจะคิดว่าห้องนี้บรรยากาศมันดูขลัง แต่สำหรับฉันฉันรู้สึกว่ามันเฉยๆ
"นั่งก่อนสิ" แม่หมอพูดขึ้นโดยที่ไม่มองหน้าฉัน ส่วนฉันก็เดินเข้าไปนั่งตรงข้ามแม่หมอทันที
"ขอบคุณค่ะ"
"โดนเพื่อนบังคับมาใช่มั้ย ?" แม่หมอพูดขึ้นทันทีที่ฉันนั่งลง แต่ก็ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉันเหมือนเดิม
"ค่ะ" ฉันตอบออกไปตรงๆ ก็โดนบังคับมาจริงๆ นี่ ฉันเคยได้ยินหลายคนพูดมาว่าเวลามาดูดวง จะชอบเกร็งๆ ทำตัวไม่ถูก แต่ฉันไม่เลยค่ะ สบายๆชิลๆ จะออกแนวเบื่อๆ นิดๆ ด้วยซ้ำ
"...ไม่เคยมีแฟนใช่มั้ย ?" ฉันนั่งลงได้สักพัก แม่หมอก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้นมา
"ค่ะ ไม่เคยมี" มีคนเข้ามาจีบเยอะค่ะ แต่ฉันไม่เอา ไม่ใช่ว่าสวยเลือกได้แต่ฉันแค่ไม่อยากมีบ่วงมาคล้องคอ เห็นเวลาเพื่อนแต่ละคนมีแฟนนะ จะไปไหนทีก็ต้องขออนุญาต โดนห้ามไม่ให้ไปนั่น ไม่ให้ไปนี่ คุยกับเพื่อนผู้ชายก็ไม่ได้ ฉันว่ามันเกินไป ก็เลยขออยู่คนเดียวแบบนี้ดีกว่า
"อืม ดูจากนิสัยที่ไม่เอาใครของเธอก็รู้แล้ว"
"แล้วแม่หมอรู้ได้ยังไงคะว่านิสัยหนูเป็นยังไง ?" ฉันถามสวนกลับไปทันทีที่แม่หมอพูดจบ คนเพิ่งเจอกันจะมารู้ได้ยังไงว่าใครนิสัยยังไง จริงมั้ย!?
"กูเห็น! กูรู้หมดแหละว่ามึงนิสัยเป็นยังไง!" และทันทีที่ฉันถามจบ หมอดูก็สวนฉันกลับมาทันทีอย่างเสียงดังและขึงขัง พร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง
"..." ทำให้ฉันเลือกที่จะเงียบลง เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด รีบดูรีบเสร็จรีบไปจากที่นี่จะดีกว่า
"ถือนี่ไว้ แล้ววนรอบขันนี้สามรอบ" แม่หมอยื่นอะไรก็ไม่รู้มาให้ฉันถือไว้ ก่อนจะยกขันดำๆ ที่มีแต่สนิมมาวางไว้ตรงหน้าฉัน
"..." ฉันรับของสิ่งนั้นมาจากแม่หมอ ก่อนจะเริ่มหมุนวนรอบขันทันทีอย่างรวดเร็ว
"เสร็จแล้วก็ดื่มน้ำนี่" แม่หมอยื่นแก้วน้ำมาให้ฉัน ซึ่งเป็นน้ำอะไรฉันก็ไม่รู้
"..." ไม่อยากกินเลยอะ เพราะดูก็รู้ว่าเชื้อโรคต้องเยอะแน่ๆ แต่ก็ต้องจำใจจิบไปนิดๆ เพราะอยากให้ผ่านตรงนี้ไปเร็วๆ
"มึงอยากมีคนรักมั้ย?" แม่หมอถามและมองหน้าฉันอย่างจริงจังหลังจากที่ฉันวางแก้วน้ำลง
"ไม่ค่ะ"
"โกหก! มึงอยากมีแต่มึงกำลังหลอกตัวเองว่าไม่อยากมี"
"!?"
"ตอนนี้ในใจลึกๆ ของมึงน่ะ กำลังอยากมีใครสักคนอยู่ แต่ที่มึงบอกว่าไม่อยากมีก็เพราะว่ามึงยังไม่เจอคนที่มึงถูกใจ" ฉันเป็นแบบนั้นเหรอ ที่ฉันบอกว่าไม่อยากมีแฟนนี่คือฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่เหรอ?
"..." แล้วอะไรนะ 'คนที่ถูกใจ' งั้นเหรอ ? ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับใครเลย
"แต่ก็เอาเถอะ มึงจะได้เจอมันเร็วๆ นี้แหละ"
"หมายถึง...?"
"คนที่จะทำให้มึงรู้สึก 'ถูกใจ' น่ะ"
"..."
"อ้อ! แต่ก่อนที่มึงจะรู้ตัวเอง ก็น่าจะสาหัสเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ"
"?"
"เพราะเนื้อคู่ของมึงน่ะ...มันไม่ธรรมดา"
"!!?"
"กรี๊ดดดดด! จริงเหรอแก!? แม่หมอบอกแกแบบนั้นจริงๆ เหรอ กรี๊ดดดด!!" ยัยน้ำขิงกรี๊ดขึ้นอย่างกระดี๊กระด๊าหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องที่หมอดูพูดให้มันฟังจบ
"เออ เดามั่วหรือเปล่าก็ไม่รู้" ส่วนฉันพูดออกไปอย่างเซ็งๆ
"แก ไม่มั่วหรอก เพราะแม่ฉันเคยมาดูแล้ว แม่นมากๆ เลยนะแก"
"=_="
"แต่ของแกดีอะ จะได้เจอเนื้อคู่เร็วๆ นี้ด้วย ดูของฉันสิแม่หมอบอกต้องรออีกตั้ง4-5ปีกว่าจะเจอ ถ้าถึงตอนนั้นฉันไม่ตันก่อนเหรอวะเนี่ย!?" ยัยน้ำขิงบ่นขึ้นมาอย่างเซ็งๆ พร้อมกับทำหน้าที่ขับรถเพื่อไปส่งฉันที่ทำงานด้วย
"4-5ปีเลยเหรอ ?"
"ก็ใช่น่ะสิ! ตายแน่ๆ เลยฉัน งื้อออ~"
"เอาน่า~ ระหว่างนี้ก็ซื้อกินไปพลางๆ ก่อนละกัน" ฉันหันไปพูดกับมันอย่างแซวๆ จริงๆ อย่างยัยนี่ไม่น่าถึง4-5ปีหรอก เพราะมีผู้ชายแวะเวียนเข้ามาขายขนมจีบให้อย่างไม่ขาดสาย สักวันมันก็คงจะเจอเองแหละ
"ฉันต้องหางานทำแล้วสินะ เพื่อที่จะได้เอาเงินไปซื้อผู้ชายกิน555"
"55555..."
22.30 น.
"บัวพรุ่งนี้มีงานถ่ายโฆษณา ที่...เราว่างมั้ย?" พี่เต้ยหันมาถามฉันขึ้นในขณะที่เรากำลังเก็บของเตรียมจะกลับหลังจากที่ทำงานในส่วนของวันนี้เสร็จแล้ว
"พรุ่งนี้ช่วงไหนเหรอคะ ?"
"น่าจะบ่ายๆ นะ เพราะต้องรอคอนเฟิร์มจากพรีเซนเตอร์อีกทีว่าจะสะดวกเวลาไหน"
"อ่าว!? แล้วไม่ได้นัดไว้ก่อนเหรอคะ?" ปกติต้องดีลกันเรื่องเวลาให้เรียบร้อยก่อนไม่ใช่เหรอ นี่อะไร? งานพรุ่งนี้แต่ยังไม่รู้และยังไม่ฟิกเวลา!?
"จริงๆ ก็นัดแล้ว แต่พรีเซนเตอร์คนนี้ค่อนข้างที่จะคิวแน่นหน่อยน่ะ...แล้วที่สำคัญคือเอาใจยากสุดๆ"
"ก็เปลี่ยนคนไปเลยสิคะ" ไม่เห็นยากเลย อะไรที่ทำให้การทำงานมีปัญหาก็แค่ตัดออกไป แค่นี้เอง
"ไอ้พูดก็พูดง่ายหมดแหละบัว แต่มันทำไม่ได้"
"ทำไมล่ะคะ ?"
"ก็ทางบริษัทที่เป็นเจ้าของแบรนด์เขารีเควทมาว่าต้องเป็นคนนี้"
"ใครเหรอคะ?" ฉันถามออกไปอย่างอยากรู้ทันที จริงๆ ฉันก็ไม่รู้จักคนในวงการแบบนี้เยอะหรอก แต่ถ้ารู้ชื่อมันก็พอจะไปหาประวัติเพิ่มเติมเอาได้ อินเตอร์เน็ตเดี๋ยวนี้รวดเร็วจะตาย
"คุณจีโน่ที่ตอนนี้กำลังดังๆ อยู่น่ะ รู้จักปะ ?"
จีโน่?...ใครวะ!!?
- ผู้เขียน
