อีกไม่ไกลก็จะถึงคฤหาสน์เดชราชันย์ ตั้งแต่กลับจากโรงแรม บทสนทนาก็ไม่เกิดขึ้นอีกเลย เหมันต์ทำเพียงขับรถ ส่วนฟางข้าวก็นั่งก้มหน้าเท่านั้น หลังจากที่เขาลั่นวาจาออกมาว่าจะจบเรื่องของเธอ ฟางข้าวก็รับรู้และยอมรับในทุกๆ การตัดสินใจของเขา
แต่มีอีกสิ่งที่เธออยากจะบอกกับเหมันต์ก็คือเรื่องลูกในท้อง ฟางข้าวไม่ห่วงชีวิตของตัวเองเพราะถึงเธอจะอยู่หรือตาย ทุกวันนี้มันก็ไม่ต่างกันอยู่แล้ว แต่เธอยังห่วงเด็กที่ไม่รู้เรื่องราว อย่างน้อยเขาอาจจะเมตตาคนที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข เมื่อเด็กคนนี้เกิดมาและถูกเลี้ยงดูโดยพ่อของเขา ฟางข้าวก็คงจะหมดห่วง
เธอกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความประหม่า รถยนต์เลี้ยวเข้าซอยใกล้จะถึงคฤหาสน์เต็มที นี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ฟางข้าวจะพูด
“คุณเหมันต์คะ ข้าวมีเรื่องจะบอกคุณ”
“...”
เหมันต์ทำเพียงมองถนนตรงหน้า ท่าทางกับแววตาของเขาเย็นชาและห่างเหินราวกับไม่รู้จักเธอ ฟางข้าวรู้ว่าอีกฝ่ายเ
