“ฮึก!! ฉันผิดไปแล้วค่ะนายท่าน ฮื้ออ!!!”
กิ่งร้องไห้แทบจะหมดลม เธอทรุดนั่งกองกับพื้นยกมือไหว้อยู่แบบนั้น เหมันต์ฟังเรื่องทั้งหมดจบก็กำมือแน่น ร่างกายของเขาสั่นเกร็งเพราะความโกรธ กวินยืนฟังเรื่องทั้งหมดก็รู้สึกไม่ต่างจากเหมันต์
“มึงทำแบบนี้ทำไม?”
มาเฟียโหดเหี้ยมยิงคำถาม กิ่งกลอกตาที่ลึกโบ๋ไปมาอย่างคนใกล้เสียสติ เธอพูดออกไปตามความจริง
“ฉ...ฉัน ฮึก ฉันไม่อยากให้นายท่านรักมัน”
“ว่าไงนะ??”
“ฉันรักนายท่านนะคะ ฮื้อ ฉันรู้ว่ามันไม่ควร แต่ฉันเป็นคนเดียวที่รักนายท่านจริงๆ!!”
กิ่งบอกเหตุผลที่แท้จริงออกมาโดยไม่คิดจะเก็บมันไว้อีกแล้ว เหมันต์ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น เขาสูดลมหายใจเข้าอย่างอดกลั้น
“เลยวางแผนพาเมียกูไปให้คนอื่นเอาอย่างนั้นเหรอ!!!”
“ฮื้ออ ฮึก ฉันขอโทษ ฉันไม่อยากให้นายท่านรักมัน”
กิ่งร้องไห้แทบไม่เหลือน้ำตา เหมันต์ก้มหน้ามองคนบนพื้นที่ส่ายหัวไป
“ฮื้อ...แค่ฉันรู้ว่าฟางข้าวกำลังจะ
