ติ๊ดๆ
ปึก!
ฉันกดรหัสประตูก่อนที่ในเวลาต่อมาจะเปิดประตูให้คนด้านหลังลากกระเป๋าใบใหญ่เข้ามา
หึ สุดจริงก็อีนายนี่แหละเปิดประตูต้อนรับผู้ชายเขาห้องได้อย่างหน้าตาเฉย ไม่เล่นตัวไม่แอ๊บอะไรทั้งนั้นแหละ เชิญเข้ามาเลยจ้ะ
“นายจะนอนห้องไหน” ฉันถามเขาเมื่อมายืนอยู่ตรงกลางระหว่างห้องฉันกับห้องรับแขกที่เขาเคยใช้มาแล้วครั้งหนึ่ง
แต่พ่อคุณไม่ตอบค่ะ ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มุ่งหน้าไปห้องฉันโดยเฉพาะเลย ไม่พูดมากทำเพลงอะ อารมณ์แบบจะถามทำไมให้เสียเวลาในเมื่อรู้คำตอบอยู่แล้ว
“วางกระเป๋าตรงนั้นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเข้าตู้ให้” ฉันบอกคนตัวสูงข้างหน้าที่ยืนมองตู้เสื้อผ้าเรียงรายหลายตู้ของฉัน คงกำลังคิดอะสิว่าจะเข้าตู้ไหน เพราะตู้ไหน ๆ มันก็มีแต่เสื้อผ้าฉันแขวนไว้หมดอะ...
“วางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“อือ”
เขาหันมาตอบอือคำเดียวสั้นๆ ก่อนจะทิ้งกระเป๋าไว้ตามที่ฉันบอก แล้วเดินผ่านหน้าฉันออกไปไหนไม่รู้
