หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วผมก็คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำถมึนมาสวมใส่ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อหาน้ำเปล่าในครัวดื่มแก้กระหาย...แต่ในขณะที่ผมกำลังเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบขวดน้ำออกมา ผมก็ได้ยินเสียงเรียกแว่วๆ เหมือนชื่อผมมาจากห้องนอนฝั่งตรงข้าม...
“กองทาพ! ทัพจ๋า”
(...) ทัพจ๋าเหรอว่ะ ยัยนี้ขยันทำผมประสาทเสียกับการเรียกชื่อของเธอฉิบหาย คราวก่อนก็ครั้งหนึ่งละนะที่เรียกชื่อผมโดยไม่มีคำนำหน้าอะ ผมอาคเรียลเลยคำว่าเฮียเนี่ยไม่สำคัญจริง ๆ เหรอว่ะ
“อยู่ไหนเอ่ย? อยู่ไหนหน่า”
ปึก!
ผมปิดประตูตู้เย็นลงก่อนจะหันข้างไปเจอกับยัยตัวดีที่ยืนยิ้มแป้นอยู่หลังตู้เย็นพอดี...
“อุ้ย อยู่นี้นี่เอง...ทำอะไรอะ” หึ เล่นซ่อนแอบมั้งครับ เปิดตู้เย็นก็ต้องหาอะไรกินสิ
“ดื่มน้ำ” ผมตอบเธอกลับไปก่อนจะรินน้ำใส่แก้วแล้วยกขึ้นมาดื่มแต่แอบมีเหลือบมองเธอไปพลาง ๆ ด้วย
“เหรอ...ดื่มด้วยสิ” ผมเตรียมจะหันหลังไปหยิบแก้วอีกใบเพื่อมาร
