มะปรางหายเข้าไปในห้องนอนประมาณครึ่งชั่วโมงเธอเปิดประตู้ห้องนอนออกมา
วันนี้เธอเลือก ใส่กางเกงยีนส์แบบพอดีตัวกับเสื้อเชิ้ตสีขาวผมถูกรวบไว้ด้านหลังแต่งหน้าเบาๆ
พอออกมาก็พบว่าธนานอนอยู่บนโซฟา ถึงแม้โซฟามันจะสั้นกว่าตัวเขานิดหน่อยก็ตาม
เธอค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเขา เขายังนอนหลับตานิ่งอยู่
"หลับจริงหรอ"
มะปรางพูดคนเดียว คิดว่าจะปลุกหรือปล่อยให้เขานอนต่อ
เธอกำลังจะถอยออกกะว่าจะปล่อยให้เขานอนสักพัก
"ว้ายยยย.."
เขาคว้ามือเธอไว้แล้วดึง มะปรางไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอล้มลงไปบนตัวเขาพอดี ธนาที่อ้าแขนรอรับอยู่แล้วเขากอดเธอไว้เเน่น
"คุณ...ปล่อยปรางนะ"
เธอแว๊ดใส่เขาพร้อมกับใช้มือยันอกเขาไว้ ธนาหันนอนตะแคงแล้วตวัดตัวมะปรางให้ลงมานอนชิดกับพนักโซฟาหันหน้าเข้าหากันอย่างเเนบชิดโดยให้เธอหนุนแขนเขาไว้ส่วนมืออีกข้างก็กอดเอวบางไม่ไห้ขยับ และยกขาขึ้นก่ายทับขาเธอไว้กลายเป็นว่ามะปรางถูกเขาขังใว้ในอ้อมกอดของเข
