"พี่ธนากับพี่มะปรางนั้งตรงนี้เลยครับ"
เสือจัดการให้ทั้งสองนั้งข้างหน้าสุด ท่ามกลางสายตาไม่พอใจของยุพากับนิสา
"น่าหมั่นไส้"
นิสาพูดขึ้น
"ใจเย็นไว้ลูก เสือมันบอกว่าผัวอีปรางโอนเงินมาให้จัดงานเยอะอยู่"
"สาเกลียดมันนะแม่ทำตัวเป็นผู้ดี..ชิ"
"ใจเย็นไว้นะลูก ดูดีๆความสวยมันไม่ได้ครึ่งลูกของแม่หรอกมันคงเอาเต้าไต่เจ้านายมันนั้งแหละ"
นิสายิ้มออกกับคำพูดแม่ของเธอ
"จริงหรอแม่ สาสวยกว่ามันจริงหรอ"
"จริงสิลูก ลูกสาของเเม่สวยกว่ามันตั้งเยอะ"
นิสายิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ หลงระเริงกับคำพูดแม่ตัวเอง
"เสือเป็นไงมั่งเหนื่อยหรือเปล่า"
มะปรางถามน้องชายต่างพ่อที่นั้งลงข้างเธอ
"เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่เหนื่อยใจนี้สิ..เฮ้ออ"
เสือถอนหายใจ ไม่บอกก็รู้ว่าเสือหมายถึงอะไร มะปรางเอื่อมมือไปจับขายน้องไว้อย่างให้กำลังใจ
"แล้วเงินพอไหม เดี๋ยวพี่โอนเพิ่มให้นะ"
มะปรางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโอ
