“ไอวา”
เสียงทุ้มของกวินดังขึ้น ร่างสูงหันมาสบตาเธออย่างคาดหวัง ตั้งใจจะออกคำสั่งให้เธอไปกับเขา แต่ยังไม่ทันเอ่ยจบไอวารีบชิงพูดขึ้นทันที น้ำเสียงหนักแน่นเกินกว่าที่เธอเคยเป็น
“หนูไม่กลับค่ะหนูจะอยู่ที่นี่ หนูจะไปกับพี่ธาราค่ะ พี่กวินกลับเถอะนะคะ”
ประโยคสั้นๆ ของเธอเหมือนคมมีดที่กรีดลงกลางอกกวิน เขาชะงักไปทันทีหลังจากที่ได้ยินไอวาเรียกธาราว่าพี่ รอยยิ้มที่พยายามฝืนปรากฏก่อนหน้านี้ค่อยๆหายไป เหลือเพียงสีหน้าเคร่งขรึมที่ไม่สามารถปกปิดความเจ็บและโกรธได้อีก
สายตาของกวินหันไปยังธาราที่ยืนนิ่งไร้อารมณ์ แต่แววตานั้นกลับแฝงไปด้วยความถือสิทธิ์ครอบครองอย่างชัดเจน และยังมี กรที่ยืนเฝ้าด้านหลังอยู่ด้วย กวินกำมือแน่นหันกลับมามองใบหน้าของไอวา
“แต่เราตกลงกันไว้แล้วนะ ว่าพรุ่งนี้เราจะไปเจอแม่ของพี่ หนูเองก็ตอบตกลงกับพี่แล้ว”
น้ำเสียงนั้นสั่นน้อยๆในตอนที่เอ่ยพูดกับไอวาแม้จะพยายามควบคุม แต่ความผิดหวังกล
