หลายวันต่อมา
“หนูไอวาลูก”
ไอวารีบหันไปตอบรับอย่างอ่อนหวาน
“ค่ะคุณแม่”
พร้อมก้าวเท้าเดินตรงมาที่คุณหญิงมาริสา ด้านหลังธาราเดินตามออกมาจากครัวด้วย สายตาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของไอวาอย่างอ่อนโยน
“อ้าว ธาราก็อยู่กับหนูไอวาด้วยหรอลูก”
ธาราพยักหน้าอย่างสุภาพ
“ครับแม่ ผมแค่อยากช่วยไอวาเตรียมของครับ”
คุณหญิงมาริสาหันมองธาราด้วยสายตาประหลาดใจ ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย จากคนที่ไม่เคยสนใจอะไรเลย และก็ไม่เคยเข้าไปในครัวแม้แต่น้อย กลับยอมช่วยไอวาเตรียมของให้คุณหญิงมาริสาไปวัดได้
“ผมไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมครับแม่”
เสียงของธาดาดังขึ้น ขณะที่เขากำลังเดินลงมาจากบันได ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าพี่ชายเปลี่ยนไปขนาดนี้
คุณหญิงมาริสาหันไปยิ้มเจื่อนๆให้ธาดา
“นั่นสิธาดา ช่วยแม่ดูหน่อยว่าใช่ความจริงหรือเปล่า แม่ไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมลูก"
"แม่ไม่ได้ตาฝากไปหรอกครับ แต่ผมแค่อยากช่วยไอวาเธอเฉยๆ ไม่เห็นจะแปลก
