8 เธอมาทำอะไรที่นี่
1634 คำ
"สวัสดีค่ะพี่บุ๊ค"
เสียงหวานเอ่ยทักทายทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้ามาในผับหรูขนาดใหญ่ใจกลางเมือง
"สวัสดีน้องไอวา พี่กำลังนั่งดูซองของหนูอยู่พอดีเลย"
ชายหนุ่มเจ้าของร้านยิ้มให้ พร้อมยื่นซองสีขาวในมือให้เธอ
"คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
หญิงสาวเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่ดูแปลกใจ
"ลูกค้าฝากซองนี้ไว้ให้ เขาบอกว่าเป็นทิปของหนูน่ะ"
"เอ่อ อ้อค่ะ ขอบคุณค่ะพี่บุ๊ค"
มือเล็กยื่นไปรับซองกระดาษสีขาวที่บุ๊คยื่นให้
"เขาฝากบอกมาด้วยว่าสนใจหนูมาก ถ้าอยากได้ทิปหนักๆคืนนี้ก็ลงไปนั่งกับเสี่ยเขาสิ รับรองเงินหนาแน่นอน"
เสียงของบุ๊คเจือแววจริงจัง แม่จะพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ก็รู้ได้ว่าเด็กสาวตรงหน้ากำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน และนี่คือทางลัดที่เร็วที่สุดในวงการนี้ แม้มันจะเปลืองตัวไปบ้างก็ตาม
"เอ่อ ค่ะ"
ไอ้วาตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินไปเตรียมตัวขึ้นเวที เธอเลือกเงียบแม้ในใจจะลังเล
เสียงร้องเพราะดังขึ้นท่ามกลางแสงไฟในผับ หญิงสาวบนเวทีร้องเพลงด้วยหัวใจ ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาอย่างสนใจ เสียงของเธอและความสวยหวานของเธอ ทำให้ทุกคนต่างชื่นชมเพราะนอกจากเธอจะสวยมากแล้ว เสียงร้องเพลงของเธอยังดีมากอีกด้วยดู
"ที่นี่หรอที่คุณปิตินัดไว้"
เสียงเข้มเอยถามลูกน้องคนสนิททันทีที่ก้าวเข้ามาถึงด้านในของผัก
"ครับท่าน"
ถ้าลากว่าสายตามองไปรอบบริเวณ ภาพความหรูหราของสถานบันเทิงชั้นสูงเต็มไปด้วยนักท่องราตรี ท่ามกลางแสงไฟสลัวเขายืนเงียบ ดวงตาเย็นเชียบกวาดมองทุกมุม ก่อนจะพยักหน้าเพียงเล็กน้อยให้ลูกน้องด้านหลัง
"สวัสดีค่ะ คุณธาราใช่ไหมคะ"
พนักงานสาวในชุดรัดรูปสีดำเดินก้าวเข้ามาอย่างนอบน้อม รอยยิ้มแต่งเต็มบนใบหน้าถูกฝึกมาอย่างดี เสียงหวานละมุนเอ่ยต้อนรับอย่างสุภาพ
"ครับคุณธารา"
เป็นกรที่เอ่ยตอบจากทางด้านหลังของธารา
พนักงานสาวในร้านยิ้มอย่างสุภาพ ก่อนจะผายมือเชิญเขาเข้าไปยังห้อง VIP ที่ถูกจองไว้โดยนักธุรกิจวัยกลางคน
"เชิญด้านนี้ค่ะ"
หญิงสาวเดินนำหน้าอย่างนอบน้อม พอถึงหน้าห้องเธอเอื้อมมือเปิดประตูห้องให้ทันที
"สวัสดีครับคุณธารา เชิญนั่งก่อนครับ"
เสียงทักทายของชายวัยกลางคนดังขึ้น พร้อมละสายตาจากนักร้องสาว เขาลุกขึ้นยืนยิ้มกว้างแล้วโน้มตัวเล็กน้อยด้วยท่าทางถ่อมตน
ธาราก้าวเข้ามาโดยไม่ได้ตอบอะไร เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาแววตานิ่งสนิท
ด้านหลังถูกตามประกบด้วยลูกน้องคนสนิท
"ผมดีใจนะครับ ที่คุณธารายอมมาพบผมในวันนี้"
"อืม"
เขาพยักหน้าเบาๆ เอนหลังพิงโซฟาพร้อมยกขาขึ้นไขว่ห้าง มองคนตรงหน้าแววตานิ่งเฉย
"ฮ่าฮ่าฮ่า ชนแก้วกันหน่อยครับคุณธารา"
ปิติเอ่ยด้วยน้ำเสียงหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะยื่นแก้วของตัวเองขึ้นมาชน แต่แก้วของอีกฝ่ายไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
"มีอะไรก็พูดมา ผมมีเวลาไม่มาก"
เสียงของธาราเอ่ยเรียบๆ แต่ทว่าน้ำเสียงนั้นชัดเจนและกดดัน จนปิติต้องเก็บแก้วกลับมาจิบเองด้วยท่าทางเขินๆ รอยยิ้มเมื่อครู่หายไปในพริบตา
"เอ่อ คือ...ตั้งแต่บริษัทผมล้มละลาย ลูกน้องเก่าๆก็หายหมดเลยครับ ผมเลยอยากขอแบ่งลูกน้องของคุณธารา พอจะได้ไหมครับ ไม่ต้องเยอะก็ได้แค่คนฝีมือดีสักสองสามคน"
"บริษัทของคุณเพิ่งจะล้มละลายไป แล้วเพิ่งฟื้นตัวมาได้ไม่ถึงสามเดือน คุณยังกล้ามาขอแบ่งลูกน้องจากผมอีกหรอ"
ธาราเอ่ยเสียงเรียบดวงตาคมกริบมองอีกฝ่ายนิ่ง เขาวางแก้วลงบนโต๊ะเสียงหนัก แผ่นหลังพิงโซฟาอย่างผ่อนคลาย แต่บรรยากาศรอบตัวกับกดดันจนอีกฝ่ายรู้สึกอึดอัด
"ถ้าบริษัทคุณล้มละลายอีก พวกลูกน้องที่ผมส่งไปไม่ต้องอดตายกันหมดเลยหรือไง"
ถ้าเราเอ่ยขึ้นอีกครั้งน้ำเสียงเย็นเฉียบ
ปิติฝืนยิ้ม
"คุณธารา...ผมก็แค่อยากได้คนที่ฝีมือดีบ้างน่ะครับ ไม่ได้จะพาใครไปอดตายหรอก เพราะบริษัทผมตอนนี้ก็กำลังฟื้นตัวดีอยู่ เรียกได้ว่าไปได้ดีเลยทีเดียว"
"หึ!!"
ธาราหัวเราะในลำคอ ดวงตานิ่งสนิท
"งั้นคุณจะเอาอะไรมากการันตี ว่าบริษัทคุณจะไม่ล้มอีกรอบ"
ปิติชะงักเล็กน้อยหลังสิ้นคำพูดของธารา เขายกลิ้นดุลกระพงแก้มก่อนจะมองธาราด้วยแววตาไม่พอใจ ที่อีกฝ่ายยังพูดย้ำซ้ำถึงความล้มเหลวของเขา แม้จะเป็นความจริงก็ตามที
"คุณก็เห็นว่าบริษัทของผมกำลังไปได้ดี การเติบโตของบริษัทผมก็น่าจะพอการันตีได้ไม่ใช่หรอครับคุณธารา"
ปิติเอ่ยด้วยความมั่นอกมั่นใจ เพราะบริษัทของเขาในตอนนี้ ไม่ได้มีแค่เขาที่เป็นคนบริหาร แต่ยังมีนักธุรกิจรายใหญ่อีกคนช่วยบริหาร จนบริษัทสามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็ว และธาราเองก็รู้ที่มาของการเติบโตของบริษัทนี้เป็นอย่างดี
"ผมคงให้คุณไปไม่ได้หรอกคุณปิติ"
ธาราเอ่ยเสียงเรียบชัดถ้อยชัดคำ ดวงตาคมยังคงจ้องอีกฝ่ายนี่ ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ลูกน้องของผมแต่ละคนถูกฝึกมาอย่างดี ผมไม่ได้ผลิตคนเพื่อให้ใครมายื่นมือขอได้ง่ายๆ"
น้ำเสียงของเขาหนักแน่นเย็นเฉียบ ความนิ่งที่แฝงไว้ด้วยอำนาจ ทำให้ปิติรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่เขาจะอ้าปากตอบโต้อะไร ลูกน้องคนสนิทของปิติก็ก้าวเข้ามา ก่อนก้มตัวลงมากระซิบข้างหูเบาๆ
"นายครับ นักร้องที่นายให้ทิปเธอไปเมื่อคืน วันนี้เธอยอมเข้าพบนายแล้วครับ"
ทันทีที่ได้ยินลูกน้องรายงานปิติก็ยิ้มกว้างขึ้นในทันที
"ดี ไปพาเธอมาเดี๋ยวนี้"
เขาโบกมือไล่ลูกน้องด้วยความกระตือรือร้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ราวกับลืมไปแล้วว่ากำลังนั่งคุยธุรกิจอยู่กับหนึ่งในมาเฟียที่อันตรายที่สุด
"ครับนาย"
ลูกน้องรีบก้าวออกจากห้อง ทิ้งให้ภายในห้อง VIP เหลือเพียงบรรยากาศตึงเครียด ธารามองอีกฝ่ายสายตานิ่งไม่เอ่ยคำใดต่อ
"ถ้าอย่างนั้น ผมหวังว่าเมื่อบริษัทของผมเติบโตมากกว่านี้ ผมจะมีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณนะครับ คุณธารา"
ปิติตัดบทด้วยรอยยิ้มสุภาพ แม้สายตาจะยังจับจ้องผู้เป็นมาเฟียหนุ่มตรงหน้า แต่ในหัวของเขากลับไม่ได้มีภาพของคนที่เขากำลังพูดด้วยเลยสักนิด ในเวลานี้กลับมีเพียงดวงหน้าของนักร้องสาว ที่เขารอวันนี้มานาน วันที่เธอยอมมานั่งข้างๆเขา พร้อมเอาอกเอาใจเขาตามที่เขาต้องการ
ธารามองคนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง แต่ภายในกับอ่านออกอย่างทะลุปรุโปร่ง เขาเดาไม่ยากเลย ว่าสิ่งที่ลูกน้องเพิ่งมากระซิบข้างหูปิติเมื่อครู่ มันต้องไม่พ้นเรื่องของผู้หญิง และแน่นอนเขารู้ดีว่าปิติเป็นคนแบบไหน
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน"
ธาราเอ่ยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะจับชายเสื้อสูทสีเข้มดึงเบาๆแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
"ไม่ดื่มกับผมสักแก้วก่อนหรอครับคุณธารา"
ปิติรีบเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเจือจาง
"ไม่ดีกว่า"
ธาราตอบกลับโดยไม่แม้แต่จะหันมอง เขาหมุนตัวมุ่งหน้าสู่ประตูทันที
กึก!
ยังไม่ทันที่มือจะเอื้อมไปเปิด บานประตูกับถูกผลักเข้ามาจากคนด้านนอกเสียก่อน
ชายหนุ่มลูกน้องของปิติเดินเข้ามา พร้อมกับหญิงสาวที่เพิ่งเคยนอนกับเขาไปเมื่อคืน
วันนี้เธออยู่ในชุดเกาะอกสีดำรัดรูปแนบเนื้อ สัดส่วนโค้งเว้ามองเห็นหุ่นสวยอย่างชัดเจน ชุดที่ดูไม่ใช่สไตล์ของเธอเลยแม้แต่น้อย
ธารามองอย่างเงียบๆ คิ้วหนากระตุกขึ้นเล็กน้อย
'เธอมาทำอะไรที่นี่'
และนั่นเป็นเพียงคำถามสั้นๆในหัว ก่อนที่คำตอบจะไหลย้อนเข้ามาในวินาทีต่อมา แค่ดูจากลักษณะการแต่งตัว ท่าทางที่เดินตามหลังลูกน้องปิติเข้ามา เขาก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าเธอมาทำอะไรที่นี่
"เอ่อ ขะ คุณธารา"
เสียงของไอวาเบาแทบเป็นเสียงกระซิบ ราวกลับพูดกับตัวเองมากกว่าจะเรียกคนตรงหน้า ดวงตากลมโตมองเขาด้วยความตกใจ ไม่คิดเลยว่าเขาจะอยู่ที่นี่ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงรัวราวกับจะกระเด็นออกจากอก
ธาราหันมองเพียงชั่วขณะ ก่อนจะเบนสายตากลับไปที่ปิติ แล้วเอ่ยเสียงเรียบๆ
"งั้นผมเปลี่ยนใจ อยากดื่มต่ออีกสักหน่อย"
ว่าแล้วเขาก็เดินกลับไปนั่งที่เดิมอย่างหน้าตาเฉย ทำเอาปิติมองตามอย่างงุนงง
"ได้สิครับคุณธารา ผมเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน"
ปิติตอบพลางหัวเราะเบาๆ ดูอารมณ์ดีทั้งที่การคุยธุรกิจเพิ่งจะล้มเหลวไปเมื่อครู่
ในขณะนั้นเอง ลูกน้องกระซิบข้างหูเขา
"นายครับ นักร้องที่สั่งมาถึงแล้วครับ"
ปิติพยักหน้ารับ ก่อนจะเรียกเสียงดัง
- ผู้เขียน
