“เป็นเช่นนั้นจริง ๆ น่ะหรือ”
“ใช่ เจ้าดูอย่างสาลี่ที่เขาให้เจ้ามาสิ เจ้าไม่สังเกตอะไรบ้างเลยหรือ”
“สังเกตสิ่งใดพ่ะย่ะค่ะ”
“ก็สาลี่ที่ได้มาจากอารามเซียวเหม่ยลูกใหญ่กว่าสาลี่ทั่วไป”
“จริงด้วย เป็นเพราะเหตุใดกัน”
“เพราะว่าใต้ซือใช้ความรู้ที่มีอยู่เพราะพันธ์ุสาลี่นี้ขึ้นมา ไม่ใช่แค่นั้นในอารามน่ะเต็มไปด้วยสวนสมุนไพรและผลไม้อีกหลายอย่าง ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าเจ้าถูกพิษเขาก็รีบปรุงยาที่เคยทำมาก่อนแล้วรีบให้ข้ากับอาหลันนำมาให้เจ้าก็เท่านั้นเอง”
“อ้อ ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้”
ท่านอ๋องหันไปมองหน้าเล่อชุนหลันที่นั่งเงียบและพยายามเก็บอาการบางอย่างเอาไว้ แต่ในเมื่อพระเชษฐาของเขาพูดเช่นนั้นแล้วเขาก็จะไม่ติดใจสืบถามเพื่อมิให้เกิดความอึดอัดอีกต่อไป โดยเฉพาะกับเล่อชุนหลันที่เขารู้สึกไม่อยากกดดันอะไรนางมากไปกว่านี้
“เล่อชุนหลันเจ้าเป็นอะไรไปเหตุใดจึงหน้าซีดเช่นนั้นเจ้าไม่สบายงั้นหรือ เมื่อครู่ตากแดดนานไ
