ชุนหลันหันมาพยักหน้าให้กับซานหรง ทั้งคู่นั่งลงตามคำเชิญของนักบวชหนุ่ม ท่าทางที่สงบน่านับถือของเขาทำให้ซานหรงนึกเลื่อมใสแต่ก็ยังติดใจกับคำพูดทักทายเมื่อครู่ของเขาอยู่ไม่น้อย บทสนทนาเริ่มขึ้นหลังจากที่ทั้งสามนั่งลงที่โต๊ะกลม
“ใต้ซือทราบว่าข้าจะมาจริง ๆ ด้วยสินะเจ้าคะ”
“แม้ว่าจะใกล้ฤดูวสันต์แล้วแต่วันนี้ตะวันกลับคล้อยเคลื่อนลับขอบฟ้าช้ากว่าทุกวันนั่นแสดงว่าเกิดเรื่องขึ้น ว่ามาเถอะมีสิ่งใดที่อยากให้อาตมาช่วยเหลือ”
“ใต้ซือมองเพียงท้องฟ้าก็รู้ได้เลยหรือว่าพวกเราจะมาพบท่านที่นี่”
“ใต้ซืออู๋หยวน” เพียงแค่หันมามองใบหน้าบุรุษหนุ่มและนิ่งไปเพียงครู่เดียวก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
“ทุกคนล้วนมีความลับ ประสกว่าธุระมาดีกว่าหากยิ่งปล่อยนาน อาจจะไม่เป็นผลดีกับคนที่พวกท่านอยากจะช่วยเหลือ”
“ใต้ซือ ท่านอ๋องถูกพิษหญ้าฝันเลื่อนลอย พวกเรามาที่นี่เพื่อมาขอให้ท่านช่วยเจ้าค่ะ”
ใต้ซื้ออู๋หยวนฟังจบแล้วนิ่งไป เขาค่อย
