ลูมินารอจนพาเวลออกไปจากเพนต์เฮาส์แล้วนั่นแหละก็มาปรากฏตัวต่อหน้ามะปราง
“สวัสดี แม่สาวใช้ซินเดอเรลล่า”
คนที่กำลังนั่งอมยิ้มหวานด้วยความสุขกับดอกกุหลาบแดงมือที่เพิ่งได้รับมาจากพาเวลถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่พอเห็นว่าเป็นเสียงของใคร ความขุ่นเคืองก็เข้ามาแทนที่
“คุณนั่นเอง...”
แขกสาวที่ไม่มีใครเชิญยิ้มหยัน และเดินมาทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตรงหน้าของมะปราง
“ใช่ ฉันเอง คู่รักของแพท”
นี่หากหล่อนกับพาเวลไม่ได้ปรับความเข้าใจกันแล้วละก็ หล่อนคงจะเชื่อคำพูดของคู่สนทนาได้ไม่ยากเย็นเลย
“คู่นอนค่ะ ไม่ใช่คู่รัก”
แม้จะเกรี้ยวกราดนักที่ถูกแม่สาวใช้ต่ำต้อยสวนกลับมา แต่คนอย่างลูมินาไม่มีทางปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือแผนการชั่วๆ ของตัวเองได้หรอก
“แล้วเธอล่ะ ต่างอะไรกัน คู่นอนเหมือนฉันไม่ใช่หรือ”
เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของมะปรางสลดลง ลูมินาก็ใส่ไม่ยั้ง
“และไอ้ดอกไม้ในมือของเธอน่ะ ฉันก็เคยได้รับไม่รู้เ
