รูธกับแพตตี้หันมองหน้ากัน ก่อนที่รูธจะเป็นฝ่ายพูดออกมา “เราเลิกพูดกันถึงเรื่องเศร้าๆ ดีกว่าเนอะ”
“นั่นสิ วันนี้ฉันมีข่าวดีมาบอกเธอด้วยแหละ” แพตตี้สนับสนุนคำพูดของรูธอย่างกระตือรือร้น
เมลิน่าที่น้ำตาท่วมใบหน้าอยู่ค่อยๆ เงยขึ้นจ้องหน้าเพื่อนรักทั้งสองคนทีละคนก่อนที่แพตตี้จะเป็นฝ่ายพูดออกมา
“เธอได้กลับเข้าไปเรียนในเทอมเดียวกับฉันแล้วนะลิน่า”
“โอ้ พระเจ้าจริงเหรอ รูธ แพตตี้” นี่คงเป็นเรื่องเดียวที่น่ายินดีที่สุดในสองสัปดาห์ที่หล่อนมาพักหลบเลียแผลใจให้กับตัวเอง
“จริงสิ นี่ไง หนังสือจากมหาวิทยาลัย”
เมลิน่ารีบรับซองสีขาวจากมือของรูธมาเปิดออกอ่าน ก่อนที่รอยยิ้มน้อยๆ จะระบายเต็มดวงหน้า ในที่สุดหล่อนก็จะได้กลับเข้าไปเรียนในเทอมเดียวกับเพื่อนๆ อีกครั้ง นี่คงเป็นเพราะความช่วยเหลือของคอร์เนลนั่นเอง ก็นายน้อยของหล่อนรู้จักกันเป็นการส่วนตัวกับเจ้าของมหาวิทยาลัยที่หล่อนกำลังเรียนอยู่นี่ มันจึงไม่ใช่
