เช้าวันต่อมา…
ร่างเล็กที่นอนซุกอยู่ในอ้อมแขนหนาค่อย ๆ ขยับตัวงัวเงียขึ้นด้วยความรู้สึกเมื่อยตามลำตัวเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กอบกุมอยู่ที่บริเวณหน้าอกไซซ์คัปซีของตัวเอง ทำให้ดวงตากลมโตลืมตาขึ้นมอง แล้วก็ต้องชะงักไปกับมือแกร่งคุ้นเคยของอีริคที่กำลังกอบกุมเต้าสวยของเธออยู่ ท่าทางนั้นมันบ่งบอกได้ว่าอีกคนน่าจะบีบเล่นอยู่เกือบทั้งคืน จนหลับไป
สภาพที่ล่อแหลมพอสมควร ทำเอาลูกหว้าแสดงสีหน้าไม่ถูก รวมถึงการตัดสินใจที่จะขยับตัว เพราะมือแกร่งนั้นกุมเนินอกเธอซะแน่น จนท้ายที่สุด ลูกหว้าก็ตัดสินใจค่อย ๆ จับมือหนาให้ออกจากอกตัวเองด้วยความเบามือเกรงว่าอีกคนจะตื่น ซึ่งก็ไม่ทันแล้ว
“จะไปไหน” เสียงทุ้มของร่างสูงที่นอนอยู่ลืมตาขึ้นถามคนตัวเล็ก ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นจึงเอ่ย
“หว้าทำให้คุณชายตื่นเหรอคะ ขอโทษค่ะ พอดี…หว้าจะไปอาบน้ำ แล้วรีบมาทำอาหารเช้าให้คุณชายค่ะ”
“ฉันก็จะอาบน้ำ”
“หือ? อาก
