ผ่านไปสักพัก
“เฮ้อ เสร็จสักที ร้อนจะบ้าตายอยู่แล้ว” เสียงเจนิสเอ่ยพลางแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมา ซึ่งก็เพียงแค่ชั่วครู่ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเคลย์ที่ยืนอยู่กับใบข้าว คนตัวเล็กก็ไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปชงหนักให้กับเพื่อนของตัวเอง โดยการขอให้เคลย์ไปส่งใบข้าว แน่นอนว่าใบข้าวก็ทำท่าจะปฏิเสธอย่างเกรงใจ
ทว่า
“เดี๋ยวพี่ไปส่งเองครับ”
“อะ…เอ่อ…ไม่เป็นไรค่ะ ข้าวไม่อยากรบกวน…”
“ไม่รบกวนหรอก พี่ไปส่งได้” คนตัวเล็กที่เห็นสายตาและท่าทีใจดีของรุ่นพี่ก็ชะงักปฏิเสธไม่ลง
“ค…ค่ะ” สุดท้ายเจ้าของใบหน้าเรียวใสก็ต้องพยักหน้ารับคำไป ซึ่งหลังจากที่ใบข้าวกับเคลย์เดินออกไป เจนิสก็ลอบมองยังไคลน์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยสายตาชอบใจกับความดูนิ่งแต่เริ่มดุดันทำอะไรไม่ได้นั้น
“พอได้แล้วน่า เอาแค่พอดี” เสียงวินเซนต์อดไม่ได้ที่จะหันไปเอ็ดใส่เจนิส คนที่ได้ยินจึงไม่รอช้า
“แล้วตอนเพื่อนพี่มาเล่นกับความรู้สึกเพื่อนเจ ทำไมพี่ไ
