“จะทำอะไรครับ”
“แยมจะเช็ดลิปสติกให้ค่ะ แยมไม่รู้ว่าพี่เท็นไม่ชอบ ขอโทษนะคะ” คนพูดมีเสียงสะอื้นนิดๆ ก่อนจะพยายามจะเช็ดลิปสติกออกจากริมฝีปากของคนตัวสูงให้ได้ แต่สหทรรศไม่ยอมให้เธอได้ทำแบบนั้น
“ใครบอกแยมว่าพี่ไม่ชอบ” เสียงทุ้มที่เคยเอ่ยอย่างนุ่มนวลเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างอย่างคาดคั้นต้องการคำตอบ แต่คำตอบที่ได้รับทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดหัวใจอยู่ไม่น้อย
“แยมบอกไม่ได้ค่ะ”
“ทำไม คนที่บอกแยมสั่งห้ามไม่ให้แยมบอกพี่งั้นเหรอ”
หญิงสาวพยักหน้ารับ มือเล็กพยายามจะเช็ดริมฝีปากของเขาอย่างไม่ลดละ “ให้แยมเช็ดให้เถอะนะคะ แยมขอโทษจริงๆ ทีหลังแยมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“ตอบพี่มาก่อนว่าใครเป็นคนบอกแยม แล้วพี่จะยอมให้แยมลบลิปสติกออก” สหทรรศค่อนข้างมั่นใจ มีคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ แต่ที่ไม่แน่ใจคืออีกฝ่ายรู้จักคนตัวเล็กของเขาได้อย่างไร หรืออาจจะเป็นครั้งก่อนตอนที่เห็นเขาพาคนตัวเล็กไปกินเนื้อย่างก็เป็นได้
