สหทรรศและภวิกานั่งรออยู่ที่บ้านของขจีราวๆ เกือบชั่วโมง ขจีและขวัญจีราก็กลับมา แต่พอสองคนนั้นเหลือบสายตาเห็นภวิกาและสหทรรศนั่งอยู่ที่โซฟาทั้งคู่ถึงกับผงะไป ขจีนั้นดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าสลดลง ความรู้สึกผิดจู่โจมเข้าสู่กลางใจเมื่อเห็นคราบน้ำตาบนใบหน้าของผู้ที่เป็นหลานสาวอย่างภวิกา ส่วนขวัญจีรานั้น นอกจากจะไม่รู้สึกผิด ริมฝีปากยังยกขึ้นนิดๆ ราวกับต้องการเยาะเย้ย
“อ้าวแยม เสี่ยขาวกลับไปแล้วงั้นเหรอ ฉันคิดว่าเสี่ยจะค้างคืนที่นี่เพราะลุกจากเตียงไม่ไหวซะอีก” ริมฝีปากของขวัญจีรายกขึ้นอย่างจงใจ และคำพูดนั้นก็กระแทกใจภวิกาอย่างแรง ขอบตาของเธอเริ่มร้อนผ่าวอีกครั้ง ร่างเล็กก็เริ่มสั่นเทาเพราะต้องกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ สหทรรศต้องรีบกุมมือเล็กข้างหนึ่งเอาไว้อย่างต้องการปลอบประโลม คำพูดจากปากของคนที่เป็นญาติของภวิกาทำให้คนตัวสูงถึงกับเดือดปุด นี่มันเป็นเรื่องเลวร้ายเกินกว่าที่เขาจะรับได้ และเขาต้องปกป้องคน
