ห้องของสหทรรศดูกว้างขวาง การตกแต่งเป็นแบบเรียบๆ แต่ทว่าดูล้ำสมัย ผนังห้องถูกแต่งแต้มด้วยสีพื้นๆ อย่างสีขาว ส่วนเฟอร์นิเจอร์นั้น หลายชิ้นเป็นสีครีมและบางส่วนก็เป็นสีน้ำตาลเข้มตัดกับสีผนังห้อง โดยรวมแล้วดูสบายตา
คนตัวสูงพาเธอมานั่งที่โซฟาบุนวมภายในห้องนั่งเล่น และเขาก็ถือวิสาสะนั่งโซฟาตัวเดียวกันกับเธอ ตาคู่คมที่ทอดมองมาอย่างไม่วางตาทำให้ภวิกาเกิดอาการประหม่า มือไม้ของเธอก็ดูเกะกะขึ้นมาจนต้องคว้าหมอนอิงที่อยู่บนโซฟาขึ้นมากอดเอาไว้
“พี่เท็นมีอะไรจะคุยกับแยมอีกเหรอคะ”
“เรื่องที่เราต้องคุยกันน่ะมีแน่ แต่ก่อนอื่นแยมต้องตอบมาก่อนว่าทำไมถึงไม่รอพี่”
“พี่เท็นต่างหากล่ะคะที่ไม่มาตามสัญญา แยมนั่งรอพี่เท็นอยู่ที่วอร์ดเกือบชั่วโมง พี่เท็นก็ไม่โผล่ แถมยังไม่โทร.มาบอกด้วยว่าทำไมถึงไม่มาเสียที” เสียงนั้นติดจะแง่งอนจนสหทรรศรู้สึกได้ ร่างสูงถอนหายใจเบาๆ ติดจะเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย
“เอาโทรศัพท์มือถือมาห
