สหทรรศเหลือบสายตามองนาฬิกาแขวนผนังทรงกลมบอกเวลาอย่างที่คนตัวเล็กกล่าวอ้าง เขาจึงยอมคลายอ้อมแขน ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ภวิกาไม่รีรอที่จะลุกจากตักแกร่งในทันที แต่ก่อนที่ร่างแบบบางจะทันได้ขยับตัว คนตัวสูงก็ลุกจากโซฟาใช้ร่างกายที่สูงใหญ่กว่ามาขวางทางเธอ
“เดี๋ยวสิครับ”
“พี่เท็นมีอะไรอีกคะ” ภวิกาเอ่ยเสียงแข็งในคราวแรก แต่ประโยคถัดมาเสียงสั่นจนเกินจะควบคุม เพราะนอกจากคนตัวสูงจะไม่ยอมตอบคำถามเธอแล้ว เขายังขยับมาใกล้จนปลายรองเท้าสลิปเปอร์ของเขาชิดกับปลายรองเท้าสลิปเปอร์ของเธอ ตาคู่คมคู่นั้นก็ดูเป็นประกายจนเธอหวั่นใจ ซ้ำยังจงใจยกยิ้มมุมปากราวกับต้องการจะกลั่นแกล้งกัน และมันก็ได้ผลชะงัด “มะ...มีอะไรคะ”
“แยมยังไม่ให้คำตอบพี่เลย”
“แยมตอบไปแล้วนี่คะว่าแยมใช้ครีมอาบน้ำเด็ก”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น”
“แล้วเรื่องไหนคะ” ภวิกาเอียงคอมองหน้าคนตัวสูง ดวงตากลมโตฉายแววแห่งความสงสัยเอาไว้ด้วย โดยหารู้ไม่ว่าท่าทางแบบ
