เสียงพูดของคามินดังออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และประกายตาที่สื่อถึงความตั้งใจบางอย่าง
"พี่หมายถึงไปดูหนังที่ห้องพี่ไหมครับ"
เมยหยุดชะงัก มือที่กำลังจะยกขึ้นลูบผมชะงักลงเล็กน้อย ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามเสียงเบาและลังเล
"ห้องอามิน ?"
คามินพยักหน้าช้า ๆ ด้วยความมั่นใจ ใบหน้าของเขาอ่อนโยนและน่ารักจนทำให้บรรยากาศรอบตัวดูอุ่นขึ้น
"ครับ"
เมยกัดริมฝีปากล่างอย่างลังเล สายตากวาดไปมาระหว่างเขากับสิ่งรอบตัวราวกับกำลังชั่งใจความเหมาะสม
"ไม่ดีมั้งคะ..."
เสียงเธอแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความระแวงเล็กน้อย ดวงตาค่อย ๆ หลีกเลี่ยงการสบตาคามิน มือน้อย ๆ กำผ้ากระโปรงอย่างประหม่า
คามินยิ้มกว้างขึ้น เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม มือทั้งสองข้างค่อย ๆ วางลงที่แขนเมยด้วยความนุ่มนวล เหมือนเด็กน้อยที่กำลังขอร้องด้วยความจริงใจ
"ดีสิครับ...แค่ดูหนังเอง...ไม่เสียหายหรอก และอีกอย่างห้องเมยก็อยู่ตรง
