@คอนโด G 🕋 ~ ห้องน้องเมย
แสงแดดยามเช้าค่อยๆ ส่องลอดผ่านผ้าม่านสีขาวบางที่ปลิวไหวเบาๆ ด้วยแรงลมอ่อนๆ จากหน้าต่าง ทำให้แสงนั้นทาบทออาบลงบนเปลือกตาของร่างสูงที่นอนหลับอยู่บนเตียง คามินขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อแสงแดดรบกวนการหลับ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย
เขาพลิกตัวตามสัญชาตญาณ เฝ้าหาความอบอุ่นจากร่างเล็กที่ควรจะอยู่ในอ้อมกอด ทว่า...สิ่งที่พบคือความว่างเปล่า แขนแกร่งกอดได้แค่ลมหายใจของตัวเอง เขาผุดลุกขึ้นนั่งในทันที หัวใจเต้นระส่ำเหมือนถูกบีบอัดด้วยแรงกดมหาศาล
คามินหันซ้ายแลขวา สายตากวาดไปรอบห้องอย่างลนลาน ก่อนจะลุกขึ้นเดินหาทั่วทั้งห้องด้วยจังหวะเร่งรีบ ใจเขาร้อนรนเหมือนไฟกำลังลามอย่างบ้าคลั่ง
"เมย!" เสียงทุ้มตะโกนเรียกชื่อคนที่เขากำลังตามหา ก้าวเท้าหนักๆ วิ่งพรวดเข้าไปในห้องน้ำ ว่างเปล่า ห้องครัว ไม่มีใคร ระเบียงเงียบกริบ
"เมย!"
เขาเดินวนอย่างไร้ทิศทาง ทั้งยังเอ่ยเรียกชื่อเธอ
