พอมาคิดถึงตรงนี้ ไอ้สกินชิปของเธอนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับการอ่อยเลยสักนิด เธอทั้งกอดหน้ากอดหลังกอดเอวกอดไหล่ หน้าอกถูไถแนบชิดสนิทสนม นี่อีกนิดก็ปีนไปขี่คอเขาด้วยซ้ำ คิดแล้วโคตรอับอาย...
“หนูไม่ได้ทำอย่างนั้น!”
แต่ถึงอย่างนั้นความเป็นชะนีหน้าบางก็ทำให้เธอปฏิเสธ
ทว่าคนตรงหน้าเหมือนไม่ยอมให้เธอลืมง่ายๆ เขาชะโงกหน้ามาใกล้ แล้วยึดผ้าห่มเธอเอาไว้ไม่ให้เธอดึงมาปิดหน้า
ลมหายใจร้อนผ่าวของเขารินรดใบหน้าเธอ ตาเขาเป็นประกายแวววาวเหมือนเสือร้าย จริงๆ ตอนนี้เธอถึงเพิ่งมามองออกว่าที่เขามองมาตลอดนั้นเป็นเพราะเขากำลังหื่นกาม!
คุณพระคุณเจ้าช่วย เธอซวยแต่งได้อะไรมาเนี่ย!
ไหนคือคนดีที่มีรอยยิ้มละมุนละไมต่อใจคนนั้น
ผู้ชายมาดคุณชายนุ่มนวลแสนจะเป็นสุภาพบุรุษหายไปไหน...
“แต่น้องทำให้พี่หวั่นไหวจนอยากยิ้มกับน้องไปทุกวัน”
“ยิ้ม?”
เธอทวนคำอย่างไม่เข้าใจ จู่ๆ มาชวนยิ้มอะไร ยิ้มไม่ออกหรอกตอนนี้
กระอักกระอ่วนใ
