4.อยู่คนเดียวมันจะตายรึไง
1182 คำ
4
พลั่ก!
"ว้าย!! พี่โฮป!" ฉันกรีดร้องตกใจเมื่ออยู่ๆ ประตูห้องนอนถูกเปิดเข้ามา ทั้งที่ตัวฉันมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว
"ฉันบอกห้ามยุ่งเรื่องของฉัน!!" พี่โฮปปรี่เข้ามากระชากแขนฉัน ตาคมดุดันน่ากลัว
"ยิ้มหวานยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" ฉันตกใจกลัว พยายามแกะมือโตออก เขาเป็นอะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่
"แล้วไปฟ้องย่าทำซากอะไร! อยู่คนเดียวมันจะตายรึไง!!!" เขาตะคอกใส่หน้า กลิ่นเหล้าหึ่ง เขาดื่มมาเหรอ
"ฟ้องอะไร ปล่อยนะยิ้มหวานเจ็บ" ฉันพยายามแกะมือเขาออก
"อยากให้ฉันอยู่ด้วยมากใช่มั้ย! ได้!!" เขาเหยียดยิ้ม แล้วผลักฉันลงบนเตียงอย่างไม่ออมแรง
พรึ่บ!
"พี่โฮปจะทำอะไร" ฉันตกใจรีบถอยกรูด้วยความตกใจ
"มานี่!" เขาคว้าขาฉันไว้แล้วดึงกลับไปที่เดิม ทำให้ผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มตัวฉันหลุดออก
"ว้าย!! พี่โฮป" ฉันรีบคว้าผ้ามาปิดร่างกายเปลือยเปล่าตัวเองไว้
"ปิดทำไม อยากโชว์ไม่ใช่รึไง" เขาดึงผ้าออก กดมือฉันทั้งสองข้างจมเตียงด้วยมือเพียงข้างเดียว
"ไม่นะ พี่โฮปปล่อยน้อง" ฉันดิ้นพล่าน เขาไม่ใช่พี่โฮปที่ฉันรู้จัก!
"ทำอย่างกับไม่เคย" เขากวาดสายตามองร่างกายเปลือยเปล่าของฉัน ด้วยสายตาหื่น
"ปล่อย!!!"
"ต้องการสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ"
"ไม่ใช่!" ฉันตอบเสียงหนักแน่น
"งั้นเหรอ" เขากระตุกยิ้ม ใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามตัวฉัน ทำเอาฉันขนลุกตั้งชัน
"อื้อออ พี่โฮป! ไม่อะ...อื้อออ" ฉันดิ้นพล่านปฏิเสธมือเขา แต่เสียงก็ขาดห้วงลง เมื่อเขาก้มลงมาปิดปากฉันด้วยปากเขา
"อื้อ!!!" ฉันยังคงดิ้นต่อสู้เขา ไม่ยอมง่ายๆ แต่เขาก็ไม่ยอมเช่นกัน ยิ่งฉันดิ้น เขาก็ยิ่งกดทับลงมาบนตัวฉัน แต่ถ้าฉันไม่ดิ้นเขาก็ผ่อนแรงลง และจูบฉันอย่างละเมียดละไม
จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ
"อือออ" ฉันเผลอส่งเสียงออกไป แรงต่อต้านค่อยๆ น้อยลงๆ ฉันเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาอย่างไม่รู้ตัว หัวสมองเริ่มขาวโพลน จากนั้นพี่โฮปจะทำอะไร ฉันก็ไม่มีแรงต่อต้าน เหมือนคืนนั้นเมื่อเกือบสองปีที่แล้วไม่มีผิด
คืนนั้นที่บ้านคุณย่ามีงานเลี้ยง ฉันรู้ว่าพี่โฮปมางานด้วย กลางดึกจึงแอบคุณแม่ไปบ้านคุณย่าเพื่อแอบมองพี่โฮป แต่เดินหาทั้งงานก็ไม่เจอ ฉันตัดใจจะกลับแล้ว แต่ดันมองขึ้นไปบนบ้าน เห็นร่างสมส่วนยืนอยู่ระเบียงชั้นสอง ถึงจะมองไม่ชัดฉันก็รู้ว่าเป็นพี่โฮป ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านขึ้นไปหาเขาทันที และก็ใช่จริงๆ พี่โฮปนั่งดื่มเหล้าคนเดียว ฉันจึงขอดื่มด้วย ตอนแรกเขาก็ไม่ให้ดื่มด้วยหรอก แต่ฉันดื้อด้าน หลังจากนั้นพวกเราก็เมา แล้วเราก็เผลอมีอะไรกัน เช้ามาผู้ใหญ่มาเจอเรานอนเปลือยอยู่บนเตียงด้วยกัน จึงจับให้หมั่นกัน
ฉันรู้ว่าพี่โฮปไม่ได้ชอบฉัน และเขาก็ไม่เต็มใจอยากหมั่นกับฉัน แต่ปฏิเสธผู้ใหญ่ไม่ได้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่มาบ้านคุณย่าเลยเกือบสองปี
จุ๊บ จุ๊บ
"อื้อ พอแล้ว" ฉันบอกคนตัวโตที่พรมจูบไปตามตัวฉัน หลังจากเขาทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน บ้าจริงๆ
จุ๊บ จุ๊บ
เขาไม่ยอมหยุด ยังคงพรมจูบไปตามตัวฉันไม่หยุด ทั้งที่ก่อนหน้าบอกฉันห้ามยุ่งเรื่องของเขา
"...อึก! ฮืออออ" ฉันเม้มปากแน่น ก่อนจะปล่อยโฮอย่างห้ามไม่อยู่
"เฮ้ย! ร้องทำไม" เขาหยุดชะงัก มองหน้าฉันอย่างตกใจ
"ฮือออ ยิ้มหวานไม่ได้ฟ้อง อึกๆ คุณย่าถามหาพี่โฮปไปไหน น้องก็แค่บอกว่าพี่ออกไปข้างนอก ฮืออออ" ฉันไม่ได้ฟ้อง ไม่ได้อยากให้เขาทำแบบนี้อย่างที่เขากล่าวหา
"เออๆ ไม่ได้ฟ้องก็ไม่ได้ฟ้อง เลิกร้องไห้"
"อึกๆ ฮือออ" ยิ่งเขาบอกแบบนั้นฉันยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
"เชี่ยเอ้ย!! รีบแต่งตัว เดี๋ยวสั่งอาหารมาให้" ว่าแล้วเขาก็เดินออกจากห้องฉันไป
"อึกๆ ไม่หิว" ฉันพลิกตัวนอนตะแคง ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกาย พร้อมทั้งสะอึกสะอื้น
"อย่าดื้อ! ลุก" เขาสั่งเสียงเข้ม
"อึก! เจ็บ ฮือออ" ฉันไม่ยอมลุก นอนกอดผ้าห่มแน่น
"เจ็บตรงไหน"
"อึกๆๆๆ ฮือออ" ฉันไม่ตอบ นอนกอดผ้าห่ม สะอื้น จะให้ตอบได้ไงว่ารู้สึกระบมตรงนั้น
"ไหนดูดิ" เขาดึงผ้าห่มออกจะดูท่อนล่างของฉัน เขารู้ว่าฉันเจ็บตรงไหน!
"ดูได้ยังไง!" ฉันรีบดึงผ้าห่มปิด เขาจะมาดูแบบนี้ได้ไงไง ไอ้คนบ้านี่
"เห็นหมดแล้ว อายทำไม" พูดหน้าตาย
ปึก!
"ออกไปเลย!!" ฉันโยนหมอนใส่หน้าเขา
"ยิ้มหวาน" เขาจ้องหน้าฉัน เริ่มไม่สบอารมณ์แล้ว แต่ใครสนเล่า!
"ออกไป!!" ฉันตะโกนบอก แล้วปาหมอนใส่เขาอีก
ปึก!
"บอกให้ออกไปไง!!"
"งั้นก็รีบแต่งตัวออกไปกินข้าว อย่าให้ฉันเข้ามาตาม งั้นตะโดน!" เขาข่มขู่หน้าดุ ก่อนจะเดินโท่งๆ ออกไปทั้งอย่างนั้น
"อึกๆ ไอ้คนบ้า! ฮือออ" ทำไมชอบดุ พูดดีๆ ด้วยไม่ได้รึไงกัน ฮือออ
ฉันนั่งสงบสติเองสักพัก เมื่อเริ่มหายสะอื้น จึงค่อยๆ ลุกไปแต่งตัว เดินตาแดงก่ำออกจากห้อง เพราะกลัวเขาเข้ามาตาม เดี๋ยวจะโดนอย่างที่เขาขู่ ฉันรู้ว่าเขาทำจริงแน่
เปิดประตูออกมาก็เห็นคนตัวโตยืนกอดอกอยู่หน้าห้อง เขากำลังจะเข้าไปตามฉันใช่มั้ย เกือบไปแล้ว!
"วันหลังถ้าหิว กดปุ่มนี้อยากกินอะไรก็สั่ง" เขาสอนฉันสั่งอาหาร วันหลังจะได้ไม่รบกวนเขา
"อือ" ฉันพยักหน้าเข้าใจ
"เฮ้อ...." เขาถอนหายใจแรง แล้วเดินไป
"จะกินมั้ยข้าว" เขาหยุดเดินแล้วชายมองเล็กน้อย
"กิน"
"แล้วจะยืนบื้ออยู่ทำไม"
"!!!!" ฉันเม้มปากแน่นเดินตามก้นเขาไป ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเดินไปไหนเล่า ชอบดุจริงๆ เลย
เรานั่งทานข้าวด้วยกันสองคนเป็นครั้งแรก แต่ไม่มีบทสนทนาใดๆ เขานั่งกินข้าวเขาไป ฉันก็นั่งกินข้าวของฉันไป จนกระทั่งอิ่ม ฉันจึงเก็บจานไปล้างให้ มาอยู่บ้านเขาก็ต้องทำงานช่วย แต่...
"อาหารที่สั่งมา เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่บ้านจะมาเก็บเอง" ว่าแล้วก็เดินหายไป
ไม่บอกตอนฉันเก็บจานเข้าตู้เลยล่ะ! ไอ้บ้านี่ฉันชอบเขาไปได้ยังไงนะ ตอนเด็กก็ไม่เป็นขนาดนี้นี่น่า รังแกฉันไม่พอยังจะแกล้งฉันอีก!
- ผู้เขียน
