"ยิ้มหวานทางนี้ๆ" ยัยไจ๋กับกะทิโบกมือให้ฉันที่พึ่งลงจากรถตู้
"ญาริณละ" ฉันกวาดสายตาหาเพื่อนอีกคน
"วันนี้ลาป่วย กะทิบอก"
"ป่วยจริงรึเปล่า ฉันทำหน้าทำตาไม่เชื่อ ก็จะเชื่อได้ไงล่ะ สองวันก่อนฉันพึ่งเจอมันกับผู้ชายในสถานที่ไม่น่าจะเจอกันเลยนี่
"หมายความว่าไง" กะทิขมวดคิ้วมอง
"มีข่าวเด็ดจ้า" ว่าแล้วฉันก็เปิดรูปให้เพื่อนดู ไม่ค่อยอยากเสื อกเรื่องคนอื่นเท่าไหร่
"..."
"..."
"อึ้งไปเลยดิ" ฉันมองยัยไจ๋กับกะทิที่เงียบไปเมื่อเห็นรูปยัยญาริณกับผู้ชาย
"ตั้งแต่เมื่อไหร่" กะทิ
"แล้วพี่กูอะ" ยัยไจ๋
"ใครจะไปรู้" ฉันไหวไหล่
"มึงได้ถามมั้ย" กะทิมองหน้าฉัน
"พี่โฮปให้แอบนะสิ บอกว่าพวกเขาไม่อยากให้รู้"
"พระเอกตัวจริงปะเนี่ย" กะทิ
"งั้นก็ไม่ต้องถามมัน รอดูว่ามันจะบอกพวกเราตอนไหน" ยัยไจ๋ทำหน้าจริงจัง สงสัยจะโกธเอาเรื่องอยู่ ก็มันอุตส่าห์ติดต่อพี่ชายให้ยัยญาริณนี่ เป็นฉันก็โกรธ
"อือ" /"อือ" ฉันกับยั
