"นั่นมันใคร?" ฉันถามยัยไจ๋ แต่เหมือนถามไปก็เปล่าประโยชน์ เพราะสายตามันยังคงจับจ้องพี่โฮปกับผู้หญิงคนนั้นที่เดินหายเข้าไปในร้านอาหารสุดหรูตรงหัวมุม
"ไม่รู้ แต่ดูสนิทกันมาก" ยัยไจ๋หรี่ตามองเหมือนพยายามเก็บทุกรายละเอียด
"อย่าคิดมากเลย อาจจะเป็นเรื่องงาน" ฉันพูดปลอบใจตัวเอง แต่ก็รู้สึกแปลกๆ
"ขอให้เป็นอย่างงั้น พี่โฮปแกยิ่งมีหญิงเยอะ!" ไจ๋หันมามองหน้าฉัน
"เฮ้อ... ช่างเถอะ ไว้ถามเขาตรงๆ ดีกว่า" ฉันพยายามบ่ายเบี่ยง ไม่อยากเก็บเรื่องนี้มาคิดมาก แต่ลึกๆ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย
หลังจากเดินช็อปกันอีกนิดหน่อย ยัยไจ๋ก็ดูเหมือนจะหมดไฟ จนสุดท้ายเราก็ตัดสินใจแยกย้ายกันกลับบ้าน เมื่อกลับมาถึงคอนโด ฉันเปลี่ยนเป็นชุดสบายๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ไม่มีข้อความจากยัยญาริณ แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจมาก เพราะตอนนี้สิ่งที่ติดอยู่ในหัวคือภาพของพี่โฮปกับผู้หญิงคนนั้นในห้าง
ไม่นานหลังจากนั้น เสียงข้อความแจ้งเตือนดั
