แพ้รักเก่า - 12 เข้ามาได้ยังไง
723 คำ
Talk - มิลา
#วันต่อมา
เหมือนมินลี่จะโกรธเรื่องเมื่อวานเพราะเธอแทบไม่คุยกับฉันเลย ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้น้องเข้าใจว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันมีเหตุผล ใครบ้างจะไม่ต้องการอิสระ ใครบ้างอยากถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ
“มินกินยาแล้วใช่ไหม” มั่นใจว่าเสียงของฉันมันดังพอๆ กับทีวีที่น้องดูอยู่แต่มินไม่ตอบกลับแถมยังทำเมิน
“เราจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนมิน”
“……..”
“พี่ต้องบอกคาแลนถูกไหมมินถึงจะยอมคุย”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วปล่อยให้มินเป็นอะไรไปน่ะหรอ เราคุยเรื่องนี้กันมากี่ครั้งแล้วมิน”
“……….”
“โอเค” ฉันถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะก้าวขาเดินมาหยุดตรงหน้าน้องสาว “พี่สัญญาว่าถ้าถึงเวลาจะบอกทุกเรื่องกับเขา”
“พูดจริงๆ หรอคะ พี่มิลาสัญญาแล้วนะ”
“เลิกงอนพี่ได้แล้ว”
“มินขอโทษที่ทำนิสัยไม่ดี”
“พี่เข้าใจแต่เราอย่าเอาเรื่องนั้นมาพูดให้ทะเลาะกันอีกเลยนะมิน”
น้องพยักหน้ารับปากเห็นแบบนี้ฉันก็สบายใจ เรามีกันอยู่แค่สองคนฉันในฐานะพี่สาวไม่อยากให้เราต้องรู้สึกไม่ดีต่อกันเลย
วันนี้ฉันไม่ได้ออกไปไหนมาลิคก็เงียบๆ ไม่โทรหรือส่งข้อความ คนที่ยืนเฝ้าหน้าห้องก็ไม่รู้หายไปไหน เพราะปกติต้องมีคนเฝ้าตลอด
อยากซื้อแมวสักตัวให้อยู่เป็นเพื่อนมิน เวลาฉันไม่อยู่น้องจะซึมถ้ามีแมวคอยเล่นด้วยคงไม่เหงา
“มินอยากเลี้ยงแมวไหม”
“หือ อยากค่ะอยากพี่มิลาจะให้เลี้ยงหรอคะ” พอพูดถึงแมวมินก็ตาลุกวาวแบบรู้ได้ทันทีเลยว่าสนใจแค่ไหน
“เดี๋ยวพี่ซื้อให้”
“คนนั้นจะยอมให้เลี้ยงหรอคะ เขาเกลียดสัตว์ทุกชนิด”
“มาลิคไม่ได้มาอยู่กับเราซะหน่อย”
“ถ้าอย่างนั้นเลี้ยงนะ มินอยากได้น้องสีขาวหูพับตาสีฟ้า”
“โอเค”
คงคิดถูกแล้วจริงๆ ที่จะเลี้ยงแมวเพราะมินดูตื่นเต้นมากๆ ยังไม่ได้ซื้อมาเลยเธอก็เลือกของไว้รอแล้ว พวกกะบะทราย คอนโดแมว ของเล่นต่างๆ
#ตกดึก หลังจากเอายาให้น้องกินฉันก็ออกมาจากห้องแวะไปกินน้ำที่ครัวก่อนจะเข้าห้องของตัวเอง
จู่ๆ เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น คงเป็นลูกน้องของมาลิคเพราะไม่มีทางจะเป็นใครไปได้ ว่าแต่ทำไมถึงมากดเรียกดึกๆ แบบนี้
ฉันวางแก้วน้ำในมือลงแล้วเดินมาที่ประตู จากนั้นก็เปิดมันออก ก่อนจะตกใจเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนที่แทรกตัวเข้ามาในห้องไม่ใช่ลูกน้องของมาลิคที่เคยยืนเฝ้าประตู แต่เป็นคาแลน
ทำไมไม่ฉุกคิดก่อน ทั้งที่เห็นว่าวันนี้ลูกน้องมาลิคไม่ได้มาเฝ้าที่หน้าประตู ทำไมฉันถึงไม่เอะใจสักนิด
“คะ คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรสำหรับฉัน”
“คุณต้องรีบกลับไป ถ้าลูกน้องของมาลิคมาเจอเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ”
“ตอนนี้มันคงไม่มีเวลามาสนใจเธอหรอกมิลา”
“ยะ อย่าเข้ามา”
พยายามถอยหลังหนีแต่คาแลนก็ยังก้าวขาเดินมาใกล้เรื่อยๆ ฉันมองไปยังประตูห้องนอนของน้องสาวโชคดีที่พอกินยาแล้วมินจะหลับยาวจนถึงเช้าเลย
“มันคงเลี้ยงดูอย่างดีเลยสิท่า….ถึงว่าเธอติดใจนัก”
“อะ ออกไปนะ ถะ ถ้าไม่ออกฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก”
“เอาสิ คิดว่าตำรวจพวกนั้นจะทำอะไรฉันได้”
หมับ!! ฝ่ามือหนาคว้ามาจับแขนฉันแล้วดึงกระชากอย่างแรง สายตาเย็นชาคู่นั้นมันทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อเผลอจ้องมอง
“ห้องเธออยู่ไหน”
“………”
“อยากเข้าไปในห้องหรือจะทำมันตรงนี้เลยล่ะ?”
“ทะ ทำอะไร” คาแลนยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงมากระซิบบอกใกล้หู “เรามารื้อฟื้นความหลังกันหน่อยไหมมิลา”
- ผู้เขียน
