“ไม่ต้องกลัว” ชามิลหันไปปลอบหญิงสาวที่ยืนอยู่ไม่ห่างเขา เมื่อเห็นเธอดื้อแพ่งไม่ยอมหลบเข้าไปในเรือ ถ้าเป็นเวลาปกติเธอไม่มีทางยืนใกล้เขาขนาดนี้แน่นอน
“คนของฝ่าบาทล่ะเพคะ”
“เดี๋ยวคนของเราคงตามมา ราชิดอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่”
“แล้วเขาจะรู้ไหมเพคะว่าเราอยู่จุดไหน” อญู่ร่าเริ่มร้อนใจ
“รู้สิ ราชิดสามารถตรวจจับพิกัดได้ หากเกิดอะไรก็จะมาช่วยเราทันที”
อญู่ร่าพยักหน้าอย่างเข้าใจ ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย “ฝ่าบาท ฝนทำท่าจะตกเพคะ”
“มาตกอะไรตอนนี้” ชามิลสบถอย่างหัวเสีย
ปัง ปัง ปัง!!!
เสียงปืนที่ไล่ยิงเข้ามา ทำให้เรือเสียหลักจะชนกับโขดหินด้านหน้า ชามิลตัดสินใจเด็ดขาด หันไปพยักหน้ากับหญิงสาวข้างกาย
“กระโดดเดี๋ยวนี้ราร่า”
“กรี๊ดดดด”
ตู้ม!!!
ทั้งสองกระโดดลงในน้ำ เรือพุ่งเข้าชนโขดหินด้านหลังจนอับปางไฟลุกท่วมไปทั่ว พวกคนร้ายที่ขับเรือตามมาด้วยความเร็วสูงหลบไม่ทัน พุ่งเข้าชนซ้ำจนเพลิงลุกไหม้ท่วมไป
