“ปล่อยนะเพคะ” อญู่ร่าแหงนมองอีกฝ่ายคอตั้งเพราะเขาสูงมาก ก่อนจะระดมกำปั้นทุบเขาไม่ยั้ง
“โอ๊ย! เจ้านี่แสบจริงนะ” เขารวบมือเอาไว้ แล้วกระชากมาจูบดุเดือด
“พระองค์ชอบหาเรื่องลวนลามหม่อมฉันนี่เพคะ” เธอพยายามดึงมือออกห่างแต่เขาไม่ปล่อย
“ผัวเมียกอดกันเรียกว่าลวนลามได้ไง เจ้านี่ชอบใส่ความกันเสียจริง” ชามิลทำหน้ามึน ไม่สนใจใบหน้างอง้ำของเธอแม้แต่น้อย
“หม่อมฉันไม่ใช่เมียของพระองค์นะเพคะ” เธอรีบพูด คนอะไรขี้ตู่เสียจริง
“แล้วเมื่อกี้เขาเรียกว่าอะไรล่ะ บ้านเมืองของเรา ถ้านอนกอดแนบชิดและทำกิจกรรม... เรียกว่า...”
“อ๊ายยย... คนปากเสีย” เธอทุบเข้าให้ เขารวบมือเอาไว้ไม่สนใจคนแสนพยศ
เขาไม่สน กอดรัดร่างเล็กอวบแนบอก กดศีรษะน้อยให้ซบอก เมื่อเธอยอมสงบ เขาจึงอมยิ้ม
“เรารู้ว่าเจ้าหนาว อย่าพยศนักเลย เดี๋ยวไม่มีคนกอดแล้วจะโหยหา ปกติเราไม่เคยเอาอกเอาใจกอดใครแบบนี้ มีแต่สาวๆ กอดเรา”
อญู่ร่าทำท่าจะแหงนมองเขาตาเ
