@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา >> วายุ
เจ็ดวันแล้ว เจ็ดวันที่มันหายไป ผม ธามและวาตะออกตามหามันทุกที่ทุกแห่ง สถานีตำรวจ โรงพยาบาล หรือแม้กระทั่งวัดทุกวัด แต่ก็ไม่มีวี่แววของอาชาเลยแม้แต่น้อย มันหายไป หายไปแบบไร้เงา การหายตัวไปของอาชาเหมือนลมหายใจที่ขาดหายกะทันหัน ทุกคนในชีวิตของมันต่างแตกตื่น ห่วงหา แม่ที่เคยเงียบงันกลายเป็นคนวิ่งพล่านแทบทั้งคืน เพื่อนอย่างพวกผม ผลัดกันตระเวนไปยังที่ที่อาชาเคยไป แต่ก็ไร้ร่องรอย เหลือเพียงความว่างเปล่าให้กอดกลับมา สถานที่สุดท้ายที่กล้องวงจรปิดจับภาพได้คือ อาคารร้างแห่งหนึ่ง มันเดินขึ้นไปบนนั้น จากนั้นก็ไม่กลับลงมาอีกเลย
พวกผมตัดสินใจไปหา "เฟย์" คนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทั้งแสงสว่างและความหวังเดียวในใจของมัน มันหายไปแบบนี้ อย่างน้อยก็ควรจะบอกให้เธอรู้ อยากจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ทั้งอาการป่วยของอาชา เผื่อเธอจะเห็นใจมันขึ้นมาบ้าง เฟย์นั่งนิ่งอยู่ในร้านนั้น ดวงตานิ่ง
