@เฟย์
กลางดึกในบ้านเช่าหลังเล็ก...เสียงฝนดังเปาะแปะตกกระทบหลังคาสังกะสีที่เริ่มผุเป็นรู ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองบนที่นอนผืนบางๆ ที่วางอยู่กับพื้นไม้เก่าๆ กลิ่นชื้นอับของบ้านที่ไม่มีหน้าต่างปิดมิด กับเสียงแมลงที่ร้องระงมอยู่ด้านนอก ทำให้ทุกลมหายใจของฉันรู้สึกเหมือนหายใจเอาความเหนื่อยล้าเข้าไปในอก ฉันพยายามหลับตา...ข่มตานอนให้หลับ ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ห้องเช่าเก่าๆทรุดโทรมราคาเดือนละพันบาท ฉันนอนไม่หลับเลยสักคืน ไม่ใช่เพราะทนความลำบากไม่ไหว แต่เพราะหัวใจของฉันมันไม่เคยสงบสุข มันยังคงวนเวียนอยู่กับความเสียใจ ทุกครั้งที่หลับตาลง ภาพของผู้ชายคนนั้นกลับปรากฏขึ้นชัดเจนในหัว
อาชา...
เสียงทุ้มต่ำของเขาในยามกระซิบข้างหู เสียงนั้นยังคงตอกย้ำความล้มเหลวในชีวิตของฉันได้ดี
"เธอไปเคลียร์กับตำรวจเองแล้วกัน!" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ ไม่มีความลังเลแม้แต่นิดเดียว
"ไม่นะอาชา...อย่าทำแบบนี้...."
ฉ
