“ผมว่าผมไปพักที่อื่นดีกว่า” พสุธาเอ่ยออกมาหลังจากที่ทั้งสองอยู่ในห้อง
“อย่าเลยค่ะ แค่นั้นพวกท่านก็สงสัยแย่แล้ว แค่คุณรับปากว่าจะไม่ทำอะไรฉัน แค่นั้นก็น่าจะพอแล้ว” ฉัตรชฏารู้สึกเข้าใจเขา เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดจากผู้ใหญ่ทั้งสองคน ดังนั้นเธอก็เลยไม่ได้โทษเขา
“ผมสัญญาด้วยเกียรติของผม ว่าผมจะไม่แตะต้องคุณเด็ดขาด” พสุธาเอ่ยออกมาจริงจัง
“งั้นก็ไม่ต้องกังวลอะไร ฉันไม่ใช่คนที่ซีเรียสขนาดนั้นหรอกค่ะ ในเมื่อเราลงเรือลำเดียวกันแล้วก็ต้องช่วยกันให้สุดสิคะ แล้วอีกอย่างคุณก็บอกกับฉันตั้งแต่ต้นแล้วนี่นาว่าฉันไม่ใช่สเปก เพราะฉะนั้นคงไม่มีอะไรต้องกลัว” ฉัตรชฏาเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลาย เพราะเขาไม่มีท่าทีลวนลามเธอ แล้วอีกอย่างเขาก็เป็นเพื่อนสนิทของลูกพี่ลูกน้องเธอ ถ้าเขาไม่ดี พี่วศินคงไม่แนะนำให้เธอมาทำงานกับเขาแน่นอน
“ก็ดีที่คุณคิดแบบนี้ เพราะเอาเข้าจริง ผมก็ไม่ได้พิศวาสคุณอย่างที่คุณคิดจริงๆ นั่นแหล
