ตกเย็นทั้งสองคนก็ลงมาพร้อมหน้ากันที่ห้องอาหารของโรงแรม ด้วยเพราะวันนี้เพิ่งเดินทางมาถึงวันแรก ยังไม่มีทริปออกไปเที่ยวที่ไหน เขาและเธอนั่งรอที่โต๊ะซึ่งคุณจันทร์แรมเป็นผู้จอง เพียงไม่นานผู้ใหญ่ทั้งสองท่านก็ลงมาที่ห้องอาหารด้วยรอยยิ้ม
“รอนานมั้ยเด็กๆ” คุณจันทร์หอมเอ่ยถามทันทีที่บุตรสาวประคองร่างอุ้ยอ้ายมาถึงที่โต๊ะอาหาร
“ไม่นานเลยค่ะคุณยาย” ฉัตรชฏาตอบอย่างเอาใจ
“อยู่เป็นนะเราเนี่ย รู้จักตอบเอาใจคนแก่ด้วย” คุณจันทร์หอมเอ่ยชมด้วยท่าทางเอ็นดูอย่างชัดเจน เพราะท่านสืบประวัติของเธอมาเรียบร้อยแล้ว ไม่มีเรื่องด่างพร้อย เพียงแค่ที่บ้านมีฐานะยากจนเท่านั้น ส่วนอุปนิสัยใจคออย่างอื่นผ่านหมด นั่นทำให้คุณจันทร์หอมเอ็นดูหญิงสาวเป็นพิเศษ
“ก็ต้องเอาใจสิคะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคุณยายไม่ให้ผ่าน” ฉัตรชฏากล่าวเชิงเย้า ซึ่งมันสร้างเสียงหัวเราะบนโต๊ะอาหารได้เป็นอย่างดี
“แหม...เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะคะคุณแม่กั
