“ใช่ครับ ต่อไปนี้พ่อจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว พ่อจะอยู่กับอะตอมแล้วก็แม่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกนะครับ” ปีมงคลกอดร่างของบุตรสาวไว้ ก่อนที่จะอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา หวังจะกอดร่างของมารดาเธอ แต่ชนัญชิดาก็เบี่ยงตัวหลบ ด้วยเพราะทั้งสองยังไม่ได้เคลียร์ใจกันเขาจะมาตีขรุมเอาแบบนี้มันไม่ถูก
“งั้นเดี๋ยวพ่อขอเวลาปรับความเข้าใจกับแม่เขาก่อนนะครับ เดี๋ยวอะตอมไปนั่งเล่นในรถรอพ่อกับแม่ก่อนนะครับ” ปีมงคลบอกบุตรสาวเมื่อเห็นท่าทางของชนัญชิดา เธออาจจะต้องการความมั่นใจจากเขา นาทีนี้เขาคงต้องพูดความรู้สึกที่มี เพื่อให้เธอมั่นใจ และกล้าเดินกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง
“สู้ๆ นะคะคุณพ่อ” เด็กน้อยรีบบอก ในขณะที่อยู่ในอ้อมกอดของบิดา ซึ่งกำลังพาเธอไปที่รถยนต์หรูที่จอดติดเครื่องอยู่
“ไม่ทันไรก็แปรพักตร์เสียแล้ว อีกไม่นานเราคงต้องตัวคนเดียวแน่ๆ” ชนัญชิดาบ่นพึมพำอย่างไม่จริงจังนัก ส่วนสองพ่อลูกท
